5 manier waarop je irritatie aan je partner inzet als strategie

Welke 5 manieren zijn er?

1. Een behoefte
2. Angst
3. Momenten dat je je zwak . kwetsbaar voelt
4. Een grens niet aangeven
5. Verwachtingen
6. Wat kan doen op momenten van irritatie?

Ik weet nog zo ontzettend goed dat toen ik tien jaar geleden heel erg twijfelde aan de relatie. En je hoeft niet te twijfelen aan je relatie natuurlijk om je te kunnen irriteren en dan kan het nog steeds heel goed een beschermingsmechanisme zijn. Maar ik twijfelde ook heel erg. Tien jaar geleden.

En ik kon me echt irriteren aan grote dingen, zoals dat ik hem niet betrouwbaar vond of dat hij nooit een hele romantische dingen voor me deed. Of aan kleine dingen. De manier waarop die stond of lachte of liep, of naar me keek, of iets wel zei of niet zei.

En ik was er van overtuigd dat het aan hem lag, dat als hij dat ding zou veranderen, dat ik me dan beter zou voelen en dat ik dan meer liefde zou kunnen voelen. En ik dacht ook dat het bij iemand anders niet zou gebeuren. Dat ik me bij iemand anders niet zo zou irriteren. Dus ik denk dat ik ook bang was dat die irritatie een teken was dat het niet goed zat en dat ik het uit moest maken. En wat natuurlijk alleen maar dat twijfel erger maakte.

En waar ik ondertussen achter ben gekomen is dat irritatie zo ontzettend veel andere oorzaken heeft. Dus vijf manieren waarop jij irritatie aan je partner inzet als beschermingsmechanisme.

5 manieren waarop je irritatie inzet

1. Een behoefte

En de eerste, een hele belangrijke, is een behoefte die je niet geuit hebt en misschien zelfs niet eens voelt. Dat kan zorgen voor irritatie. Als jij bijvoorbeeld de behoefte hebt om even alleen te zijn en je durft dat niet aan te geven, of je hebt het gevoel dat dat eigenlijk niet mag of niet goed is, want als je een gelukkige relatie hebt, dan moet je altijd bij elkaar willen zijn. Wat niet waar is. Dat is niet waar.

En als je dus dan niet luistert naar jouw behoefte om even alleen te zijn om je om je terug te trekken, dan kan het ervoor zorgen dat je angstbrein, dat deel van jou wat je wil beschermen, afstand gaat creëren door je te irriteren. Irritatie is echt een manier om afstand te creëren om die ander op een afstand te zetten.

Dus het luisteren naar je behoeften en dat aangeven is zo ontzettend belangrijk, want dat zorgt ervoor dat je irritatie niet hoeft te gebruiken als strategie om afstand te creëren. Dus dat is de eerste, een behoefte.

2. Angst

De tweede manier hoe je irritatie inzet, is door angst. Ik realiseerde me op een gegeven moment dat ik ook best wel vaak me irriteerde aan dingen waarvan ik dacht dat anderen ze niet zouden accepteren.

Dus ik was ergens bang dat hij afgewezen zou worden door mensen, door de wereld. Omdat ik had geleerd dat de manier waarop hij zich op dat moment gedroeg, niet acceptabel was of gek was of raar was of stom was. En als hij dat dan deed, dan irriteerde ik me dus eigenlijk vanuit een soort angst om afgewezen te worden. Die ik eigenlijk projecteerde op hem.

Dus als je in een relatie zit, dan is het heel vaak zo dat je wil dat je partner ook geaccepteerd wordt. Zeker als je er zelf heel veel bewust of onbewust moeite voor doet om geaccepteerd te worden, om goedkeuring en bevestiging van anderen te krijgen. Dan wil je dat je partner dat ook doet. En dan voelt het gewoon haast onveilig als je partner dingen doet die jij nooit zou doen omdat je denkt dat je daarom afgewezen wordt.

En je bent dan ergens ook bang dat dat een soort weerslag op jou heeft, omdat jij hebt gekozen voor je partner. Dus als je partner zich niet gedraagt op een manier die geaccepteerd wordt, dat jij ook wordt afgewezen.

Dit gaat misschien een beetje ver. Maar het is wel heel goed om te weten dat het dus heel vaak een spiegel is van hoe in hoeverre wij geloven dat we geaccepteerd worden door de wereld.

Daarnaast kan het ook heel goed zijn dat je je irriteert op een moment dat je bang bent om afgewezen te worden door hem, maar dat niet per se doorhebt omdat dit is wat irritatie doet. Je maakt hem eigenlijk minder in je hoofd, wat een perfecte manier is als je eigenlijk bang bent om afgewezen te worden.

Want als je hem als minder ziet of minder leuk ziet, dan doet het minder pijn om afgewezen te worden. Dus dat is hoe je angstbrein irritatie inzet als strategie, als bescherming strategie.

3. Momenten dat je je zwak / kwetsbaar voelt

En de derde manier dat je irritatie inzet, is op een moment dat jij je zwak of kwetsbaar voelt is ook heel erg een moment waarop je kunt gaan irriteren of ergeren aan je partner.

En ik merkte dat op een gegeven moment ik me zwak voelde en ik ook vaak moe was. Als ik me moe voelde, dan had ik het gevoel dat ik niet goed genoeg was. En eigenlijk juist op dat soort momenten, zou je zeggen is het fijn om liefde te ontvangen en is het fijn om steun te ontvangen.

Maar als je nooit hebt geleerd dat je dat krijgt op de momenten dat jij je zwak voelt, dan ga je je irriteren op dat soort momenten. Dan ga je ook weer afstand creëren om niet de pijn van afwijzing die je dus ergens eerder in je leven hebt meegemaakt, vaak in je jeugd weer te voelen.

Dus bij mij was het zo, ik mocht van mezelf niet moe zijn. Ik moest altijd presteren op een bepaalde manier en op mijn best zijn. Ik had dat toen helemaal niet door en ik wist al helemaal niet waar dat vandaan kwam. Op een gegeven moment begon dat zo te dagen van "he wacht eens, elke keer als ik moe ben, dan voel ik me heel slecht over mezelf. En dat is het moment dat ik ga irriteren en ook ga twijfelen".

Dus let er eens op bij jezelf of het moment dat je je echt heel erg irriteert of op het moment dat je gaat twijfelen. Vaak hangen die twee echt wel een beetje samen. Als je de neiging tot twijfelen.

Hoe voel je je op dat moment? Voel je je zwak en kwetsbaar? En zwak en kwetsbaar kan van alles zijn. Het kan moe zijn, het kan ziek zijn. Het kan verdrietig zijn. Het kan unhappy zijn dat je een beetje chagrijnig voelt en dat dat nooit werd geaccepteerd vroeger. En is dat dan het moment dat je gaat irriteren aan je partner?

Want ook dan is irritatie dus een manier om de ander op afstand te zetten, om je te beschermen tegen die afwijzing die je mee hebt gemaakt in dus heel vaak je jeugd. Dat was de derde manier.

 4. Een grens niet aangeven

De vierde manier hoe je irritatie inzet, is een grens die je niet hebt aangegeven. En dat kan bijvoorbeeld iets zijn wat je niet wilde doen, maar wel doet. En je voelt wrok op dat moment.

Dus grenzen aangeven is zo ontzettend belangrijk om irritatie te verminderen. Want je angstbrein vind altijd manieren om te compenseren voor het feit dat jij je behoeftes niet aangeeft of niet voelt zelfs en je grenzen niet aangeeft. En irritatie is een manier die het dan inzet.

Dus als jij ja hebt gezegd tegen iets en je wil het eigenlijk liever niet doen, dan ga je wrok opbouwen. En dan kan het dus ook zijn dat je je gaat irriteren aan je partner, zeker als het met je partner te maken heeft. Omdat je eigenlijk had gewild dat je partner had aangevoeld dat je dit niet wilde en het van je over had genomen.

Dat is natuurlijk een hele grote omweg en heel ingewikkeld. En ook niet helemaal eerlijk naar je partner. Maar dat is omdat je het zo moeilijk vindt om grenzen aan te geven, hoop of verwacht je dat mensen je aanvoelen. En als dat dan niet zo is, dan valt dat je eigenlijk heel erg tegen van die persoon. En dan ga je irriteren, eigenlijk uit een soort afreageren.

Ik had het niet heel lang geleden, nog paar maanden geleden heel duidelijk. Toen zei ik ja tegen iets. We hebben een baby gekregen ondertussen met diezelfde jongen waar ik tien jaar geleden zo ontzettend aan twijfelde. Nu zijn we heel happy getrouwd al zes jaar en hebben een baby van op dit moment één jaar.

En een paar maanden geleden wilde ik nog iets doen. En Arjan, mijn man zou de baby hebben. En toen kwam er bij hem lastminute iets iets tussen wat hij vergeten was. En toen zei ik ok, ik neem haar wel. Ik neem de baby wel, terwijl ik dus eigenlijk nog dat ding af wilde maken en moest maken. En vervolgens toen hij terugkwam, toen irriteerde ik me echt aan alles wat dit heet. Hij was aan het opruimen en ik irriteerde aan hoe die aan het opruimen was.

Het is ondertussen alweer een paar maanden geleden. Ik weet nog niet precies meer, maar op een gegeven moment dacht ik "oke Paulien, wat gebeurt er? Wat gebeurt er?" En toen realiseerde ik me dus dat ik echt een grens aan had moeten geven. En ik had die grens niet eens gezien, want ik dacht er is geen andere mogelijkheid. Hij heeft dit nu en en ik wil ook bij mijn baby zijn. En ik moet dat ook willen. Want heel vaak zit er ook een beetje onder dat je eigenlijk iets zou moeten van jezelf.

Terwijl ik dus eigenlijk gewoon had moeten zeggen van "super vervelend dat je iets vergeten bent, maar ik moet dit nu afmaken. En dit is hoe we het hadden afgesproken. Dus ik ben bang dat je even een andere manier moet vinden om dit op te lossen", maar dat deed ik niet. Ik leg het niet eens uit dat ik tijd nodig had om iets af te maken en dus ging ik maar me irriteren. Dus een grens aangeven is echt ook heel erg belangrijk überhaupt om te leren, maar zeker ook om irritatie te verminderen.

5. Verwachtingen

En dan de vijfde manier hoe je irritatie kan inzetten, is door verwachtingen. Dus dit kan verwachting zijn in de grootste zin van het woord, namelijk dat je eigenlijk verwacht dat je partner je redt of fixed of helpt of je aanvoelt. En diegene doet dat niet. En als jij je dan niet happy voelt, dan kan het zijn dat eigenlijk de teleurstelling ervoor zorgt dat je gaat irriteren omdat je had gewild dat je partner perfect was en jou dus had kunnen helpen, redden, fixen waardoor jij gelukkig zou zijn.

En deze is deze is heel geniepig en ook echt heel vervelend voor jezelf als je je zo machteloos voelt. En dan op een moment dat je zo machteloos voelt, creëer je dus ook nog afstand.

Maar het kan ook kleiner zijn, bijvoorbeeld dat je wil dat de avond op een bepaalde manier verloopt. Jullie gaan naar een mooi restaurant. Ik kreeg dit voorbeeld in mijn DM's van Instagram laatst. Je gaat naar een mooi restaurant, fancy restaurant, en je wil dat de avond daardoor ook perfect verloopt. En hij werkt er gewoon niet aan mee. Hij is te laat of hij doet iets. Daardoor irriteer je je kapot.

Het kan heel erg goed dat dat komt doordat je bepaalde verwachtingen hebt, dat je een bepaald script hebt. En daar moet hij zich aan houden. En heel vaak zit daar een angst onder dat je anders iets mist. Dus dat je anders niet alles uit deze ervaring haalt of dat de avond anders niet magisch wordt. En dus wil je er een soort van controle over hebben. En als dat niet lukt omdat je partner niet meewerkt dan. Dan ga je je irriteren.

En de oplossing daarvoor is om eigenlijk altijd gewoon alles te laten zijn zoals het is. Want die magie komt niet uit controle. Maar die magie komt juist uit gewoon aanwezig zijn in het moment.

Wat doe je dan op zo'n moment van irritatie? 

Dus dat zijn vijf manieren waarop je irritatie inzet als beschermingsmechanisme tegen angst, tegen teleurstelling. En wat je nu kunt doen, want ik kan me voorstellen dat dit meteen de eerst volgende vraag is: wat kun je doen op een moment dat je je zo irriteert of ergert aan je partner?

Het gevoel van irritatie toelaten. Maar het gedrag niet uitten.

Er zit een verschil tussen gevoel en gedrag en je hebt een keuze voor gedrag.

Dus je kunt ervoor kiezen om je irritatie niet af te reageren op je partner en de irritatie wel te voelen. Dus dat betekent niet onderdrukken, maar je voelt het, je voelt het en je staat het helemaal toe, want alleen op die manier kom je erachter wat eronder zit.

Dus ik hoop dat het waardevol was en dat dit een soort inzicht geeft van oh irritatie gaat eigenlijk nooit over het ding waar je je aan irriteert. Want dat is echt bijna 100 procent van de gevallen waar. Het is gewoon altijd een teken dat er iets onder zit, een angst een behoefte.

En het is zo waardevol om daarachter te komen en jezelf ook steeds beter te leren kennen. Daarin.

Zoals altijd, alles is mogelijk. Zeker in de liefde.

En jij bent alle liefde waard, ook als je irriteert.

Precies zoals je nu bent.

Liefs,
Paulien