Wat als je je partner niet aantrekkelijk vindt?

with 3 reacties

In dit blog gaan we het hebben over: wat nou als je je partner niet aantrekkelijk vindt? En waarom dat heel weinig zegt over je relatie als je zo twijfelt over uiterlijke dingen.

Ik ben Paulien en ik ben zo ontzettend blij dat je er bent, want ik weet nog zo goed dat ik hier écht helemaal op vast kon lopen!

Ik kon opeens denken: zijn neus is écht te groot en dat vind ik heel erg onaantrekkelijk! Of: zijn tanden staan scheef en dat vind ik echt onaantrekkelijk. En ik voelde er dan ook een soort angst en paniek bij en dacht: oh, dan moet ik het wel uitmaken, want dit kan natuurlijk niet! Ik móet hem helemaal super aantrekkelijk vinden en de hele tijd alleen maar seks met hem willen en een mega aantrekkingskracht voelen...

Hoezo, druk leggen op jezelf?!

Het is héél frustrerend om zo te focussen op uiterlijke kenmerken. Plus: ik voelde me een heel slecht persoon. Want ik vond dat ik hem helemaal moest accepteren en hem helemaal aantrekkelijk moest vinden. En ondertussen dacht ik dus over dit soort dingen en voelde het zo oppervlakkig om hier mee bezig te zijn.

Mocht je denken dat je de enige bent... absoluut niet!

Ik krijg hier echt wekelijks vragen over van de deelnemers van mijn programma Rust in de Liefde of via Instagram. En ik merk ook dat mensen zich hier best wel voor schamen. Je bent dus niet de enige. En dit hoeft dus écht helemaal niks te zeggen over je relatie. Waar ik mee wil beginnen is een quote die mij heel erg hielp in de tijd dat ik zo twijfelde en zo ontzettend bezig was met aantrekkingskracht. En die quote is:

'Begeerte is geen aangeboren eigenschap van de ander; begeerte ontstaat in degene die begeert.'

Wat dat eigenlijk zegt is: die ander hoeft niet perfect te zijn of op een bepaalde manier te zijn, omdat die zorgt voor jouw verlangen of jouw gevoel van aantrekkingskracht of begeerte. Want begeerte ontstaat in jezelf! En daar heb je in principe niet echt iets van buitenaf voor nodig.

Hoe werkt dit?

We gaan er nog even wat dieper op in. Want wat je waarschijnlijk doet is heel erg focussen op details en je afvragen: kan ik hier mee leven? Vind ik dit wel aantrekkelijk genoeg? En dat is dus heel erg gericht op kleine dingen. Wat eigenlijk zegt dat je aan het streven bent naar perfectie.

Als hij of zij perfect is: dan kun je je overgeven, dan kun je hélemaal gaan voor deze relatie. En ik dacht dus zelf ook als hij dingen zou aanpassen ik gelukkiger zou zijn, me wél aangetrokken zou voelen tot hem en dat ik me dan wel helemaal zou kunnen committen en overgeven aan deze relatie. Ik heb hem dan ook bijvoorbeeld daadwerkelijk gevraagd of hij een beugel wilde nemen omdat hij scheve tanden had.

Nu ben ik zó ontzettend blij dat hij dat niet heeft gedaan. Hij luisterde naar me en nam het semi-serieus en hij deed het niet; wat ik toen heel frustrerend vond. En nu denk ik: oh, wat goed! Je bent gewoon echt heel erg jezelf gebleven!

Op het moment dat jij controle probeert uit te oefenen over je omgeving, want dat is precies wat het is… je wil namelijk dat om jou heen dingen veranderen zodat jíj je beter voelt, is dat een gebed zonder einde. Dat is écht een gebed zonder einde.

Want begeerte zit niet in die ander; begeerte begint in jezelf. En dat betekent dus dat jij niet iets nodig hebt, zeker niet in het uiterlijk van een ander, om meer begeerte te voelen. Het betekent overigens niet dat jij een slecht persoon bent. Het is een beetje een maatschappelijk ding en het kan ook zomaar zijn dat je het ook mee hebt gekregen vanuit je jeugd.

Maar wat nou als...

De kans is ook vrij groot dat je focust op iets van zijn of haar uiterlijk wat je niet aantrekkelijk vindt en dat er heel veel 'wat als'-vragen bij zitten en achteraan komen. Zoiets als:

'Wat nou als dat nooit verandert?'
'Wat nou als ik dit altijd vervelend blijf vinden?’
'Wat nou als ik me nu al niet volledig aangetrokken voel tot hem of haar, dan wordt het als we ouder worden alleen maar minder?'

En dan moet ik het alsnog uitmaken of gaan scheiden, dan doe ik hem of haar pijn en ook de eventuele kinderen.

Zo wordt dat éne dingetje (bijvoorbeeld 'misschien is de neus wel iets te groot') ineens een soort van enorm doemscenario dat de wereld vergaat. Deze focus op kleine uiterlijke dingen is een kenmerk van relatie OCD. Ik wil niet zeggen dat je dat hebt als je dit merkt, want relatie OCD is echt een diagnose. Maar ik geloof heel erg in een glijdende schaal. Het is een kenmerk van relatie OCD en daarom is het goed om te weten dat als je eigenlijk haast een beetje obsessief bezig bent met een uiterlijk kenmerk of meerdere uiterlijke kenmerken die je niet goed genoeg vindt of niet aantrekkelijk vindt, het echt heel erg goed kan zijn dat je relatie OCD-achtige neigingen hebt.

En die hebben niks te maken met je relatie, maar zoveel meer met jouw eigen angst om het niet goed te doen, angst om afgewezen te worden, angst om verlaten te worden, angst om anderen te kwetsen. Ik heb daar op mijn YouTube kanaal meerdere filmpjes over gemaakt.

Je mág dingen onaantrekkelijk vinden aan je partner!

Ja, ik weet dat dit écht niet een ding is in series/films en alles wat je meekrijgt, misschien ook wel van mensen om je heen. Maar je mág dingen onaantrekkelijk vinden. Je mag momenten hebben dat je je partner gewoon onaantrekkelijk vindt. Je mag foto's zien en denken: ehm... dit is niet bepaald een charmante foto van mijn partner. Dat is een normaal onderdeel van relaties. Sterker nog, het is een normaal onderdeel van gelúkkige relaties!

Is dat niet bizar!

We hebben zo'n beeld van hoe een relatie moet zijn en één van de dingen is: je moet je de hele tijd méga aangetrokken voelen tot je partner. En dat is zo'n complete bullshit! Want als je kijkt naar stellen die lang en gelukkig getrouwd zijn, dan zie je dat die hier zoveel nuchterder over zijn en ook gewoon heel rustig kunnen zeggen van: ‘Oh ja, ik heb zijn neus nooit mooi gevonden. Maar ik hou heel veel van hem en ik vind 'm super aantrekkelijk!’

Hoe kan dat?

Ik kan vooral zeggen hoe ik nu kijk naar Arjen. Ik had echt meerdere dingen waar ik heel erg op focuste en waar ik dus ook van alles aan hing. Ik dacht ook: als we dan kinderen krijgen die dan op hem lijken, dan vind ik dat ook lelijk.

We hebben nu ondertussen een dochtertje en ze is echt het mooiste schepsel op de hele wereld! En ze lijkt op Arjan. En daar ben ik heel erg blij om.

Dus al die verhalen die je eromheen creëert, die je angstbrein er omheen creëert, zijn vaak heel dramatisch en ver in de toekomst. En je weet helemaal niet hoe dat verder ontwikkelt. Hoe ik nu naar Arjen kijk is: het is zoveel groter en grootser dan zijn uiterlijkheden. Ik voel me nu enorm aangetrokken tot zijn ziel, tot zijn essentie. En hoe hij er uitziet,... maakt niet uit.

Het maakt écht niet uit.

Hij zou helemaal kaal kunnen zijn en weet-ik-veel wat allemaal kunnen hebben en ik zou hem nog steeds súper aantrekkelijk vinden. En ik kan je niet vertellen wat voor ontzettende vrijheid dat geeft, want het maakt dus ook niet uit dat wij ouder worden en dat het dan zogenaamd minder zou worden. Dat is niet waar aantrekkingskracht in zit.

Aantrekkingskracht zit niet in uiterlijkheden. En de focus om daar obsessief mee bezig te zijn, komt echt voort uit angst. En dat is niet verkeerd, dat is niet slecht, maar het helpt je vooral gewoon niet. Die aantrekkingskracht tot de ziel of essentie, is zoveel intenser en zoveel mooier. En dat blijft alleen maar groeien, de rest van je leven. Want je leert elkaar beter kennen, je leert je zelf beter kennen en dat is zoiets moois.

Ik kan er echt heel gelukkig van worden als ik eraan denk dat we nog een heel leven hebben om elkaar te ontdekken en samen te groeien. En dat dat dus alleen maar intenser wordt. En het mooie daaraan is ook: het is onveranderbaar. Die ziel en die essentie, die is er altijd.

Maar dit is toch mega vaag?

Ik kan me voorstellen dat je denkt: euh ziel..., essentie... dit is echt mega vaag! Het is ook vaag. Ik weet niet of ik het beter uit kan leggen dan dit. Maar ik begon dat steeds meer te voelen toen ik meer van mezelf ging houden. Toen ik mijn angsten los ging laten die hieronder lagen. Toen ik ging dealen met mijn overtuigingen over een relatie. En dat is wat we allemaal doen in mijn online programma Rust in de Liefde.

Die focus op uiterlijkheden is absoluut níet waar het om gaat. En die focus op ‘of je wel genoeg voelt’ en of je ‘niet meer moet voelen’ is ook echt niet waar het om gaat.

Het komt heel veel voort uit angst. En als je die angsten loslaat die eronder zitten, dan komt er meer ruimte voor gewoon genieten van wat er is. Voor houden van wat er is. En dan komt er dus die aantrekkingskracht tot de ziel of essentie van die andere persoon die prachtig is zoals hij of zij is. Net zoals jij dat bent! Jij bent dat absoluut honderd procent ook.

Je bent álle liefde waard, precies zoals je nu bent!

Heel veel liefs,

Paulien

3 Responses

  1. Heidi
    | Beantwoorden

    Lieve Paulien,

    Ik word echt heel blij van wat je geschreven hebt. Ik herken mijn twijfels hier zo in.
    Dat je meer moet voelen, wat als het niet genoeg is etc.

    Hartelijk dank voor jouw visie hierop.
    Fijn om te weten dat ik met een gerust hart verder mag gaan met mijn partner. Mijn partner waarvan aan zijn karakter, mooie persoonlijkheid niks mis is.

    Thank joee!

  2. Annetta Doedens
    | Beantwoorden

    Wat een leuke website. Ik kan wel een steuntje in de rug gebruiken. Ik heb ook last van twijfels in de relatie en lees daarom het boek Liefdesbang over bindingsangst.
    Wellicht kan ik hier ook wat lezen wat me verder kan helpen.

    • Paulien Timmer
      | Beantwoorden

      Welkom Annetta, via de blogs kun je al heel veel lezen over twijfels in je relatie. Laat het gerust weten als je ergens vragen over hebt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *