Twijfelen over je relatie

De onverwachte oorzaken, gekmakende gedachten en succesverhalen

Ben je bang dat je jezelf voor de gek aan het houden bent? Dat je eigenlijk wel weet dat je het uit moet maken, maar het gewoon niet durft?
Het kan heel goed zijn dat dat helemaal niet zo is, en dat je twijfel over je relatie NIET aan je relatie ligt!
Ik hoop dat dat opluchting geeft.

Laat me je meenemen in de wereld van twijfel over je relatie: de oorzaken (die niets met je relatie te maken hebben), de gedachten die je gek maken en de succesverhalen van degenen die uit de twijfel zijn gekomen en nu superhappy zijn in hun relatie (het is mogelijk!)

Doe de Twijfelquiz om erachter te komen of je twijfel misschien niet aan je relatie ligt!

Ik doe de Twijfelquiz

3 trauma's die tot twijfel in je relatie kunnen leiden

Er zijn dus een heleboel andere oorzaken van twijfel in je relatie, die niets daadwerkelijk met je relatie te maken hebben maar zoveel meer met je overtuigingen. De maatschappij heeft best een eenzijdig beeld van relaties, en zeker van twijfel. ‘Als je de ware tegenkomt, weet je het, en dan ben je voor altijd gelukkig’. Maar dat gaat er vanuit dat je: weet hoe echte liefde eruit ziet (en we krijgen zoveel voorbeelden te zien die dat ècht niet zijn, dat er maar heeel weinig mensen zijn die het wel weten!), onvoorwaardelijke liefde durft te ontvangen (en boy, is dat moeilijk. En eng. Want wat als hij toch iets vindt wat hij niet leuk vindt? En ik afgewezen word?), je nooit laat leiden door angst, patronen, oude wonden en coping mechanismen (en dat is zeeeker niet zo. Die hebben we vrijwel allemaal!)

Stel nou dat je superbang bent om verlaten te worden. Zou je dan een makkelijk een relatie aangaan en je helemaal overgeven? Of stel dat je ergens gelooft dat je liefde niet waard bent. Zou je jezelf dan heel makkelijk helemaal laten zien? Die kans is heel klein! En dat is waar twijfel je kan ‘helpen’.

Twijfel is namelijk heel erg een beschermingsmechanisme. Het is de perfecte manier om je niet ècht te hoeven verbinden, als je dat eng vindt. Zolang je namelijk twijfelt, heb je een excuus om je over te geven. En als je twijfelt, denkt een deel van je dat het minder pijn doet àls hij je af gaat wijzen (en het kan zijn dat je daar onbewust gewoon vanuit gaat). De oorzaak van die angst heeft vaak niks met je huidige relatie te maken maar komt van veel eerder. Eerdere relaties, of zelfs uit je jeugd!

Dit zijn drie trauma's die tot twijfel in je relatie kunnen leiden:

1. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je eerste verliefdheid het zomaar uitmaakte. Jij was heel erg verliefd, en je zag het totaal niet aankomen. Zo’n shock kan ervoor zorgen dat een deel van jou denkt: nooo, dat gaan we NOOIT meer meemaken! En die gaat je vanaf dan beschermen. Door te twijfelen. Want als je de ander minder leuk vindt, doet het minder pijn als diegene je kwetst. Die logica is niet eens zo gek hè? Maar hij werkt op lange termijn natuurlijk niet, want dat zou betekenen dat je altijd, bij iedereen blijft twijfelen.
2. Een ander trauma kan zijn dat je (onbewust) een schuldgevoel hebt over hoe een vorige relatie is afgelopen. Het kan zijn dat je een vorig vriendje pijn hebt gedaan, omdat jij het uitmaakte en hij dat niet wilde. Je bent dan nu zo bang om dat weer te moeten doen dat je een enorme druk op jezelf legt dat je het zeker MOET weten. 100% zeker, waterdicht. Omdat je zo bang bent dat je het ‘later’ uit moet gaan maken.
3. Een ongezonde relatie. Als je eerder in een ongezonde relatie hebt gezeten, kan het zijn dat je verdedigings- en beschermingsmechanismen enorm aangezet zijn. En soms is het heel subtiel dat het een ongezonde relatie was, was dat niet eens echt duidelijk. Twijfel is een manier om uit te vinden wat waar is, en wat niet. Om jezelf te beschermen tegen pijn.

Dit zijn maar drie voorbeelden van trauma’s, die nog een beetje met relaties te maken hebben. Maar er zijn er ZO ontzettend veel die kunnen leiden tot twijfel. (In mijn online programma Rust in de Liefde behandelen we er nog veel meer)

5 Redenen waarom ik twijfelde aan de ware

Tien jaar geleden twijfelde ik intens aan mijn relatie. Ik had net een leuke jongen leren kennen en alles was goed: hij was lief, en knap en leuk en ging helemaal voor mij. Maar.. Voelde ik wel genoeg? Miste ik niet iets? Was er niet iemand die beter bij me paste? Daar begon het mee. En het leek eerst iets wat ik ‘gewoon’ uit moest zoeken. Ik moest een keuze maken: blijven of weggaan, en dan zou het helemaal goed zijn. Maar elke keer als ik besloot om te blijven, besloot dat deze relatie de moeite waard was, kwamen er weer nieuwe gedachten en nieuwe twijfels. En voordat ik het wist, leek het net alsof de finishlijn elke keer verplaatst werd. De twijfels hielden nooit op en het werd een soort obsessie waar ik 24/7 mee bezig was. Het was zo kut, en frustrerend en gekmakend en als jij daar nu in zit: ik wou dat ik je een knuffel kon geven en kon vertellen dat alles goed komt. Want dat kan het echt komen. Ik ben nu al 5 jaar superhappy getrouwd met diezelfde (hele lieve, geduldige) jongen, en de twijfel is helemaal geen issue meer. [kijk: Waarom ik toch trouwde na 5 jaar twijfel]

Twijfel is zo’n taboe, en bijna niemand wil of durft er over te praten. Precies daarom ga ik je vertellen wat de 5 redenen waren waarom ik twijfelde aan de ware. Ik wil dat je nooit denkt dat jij de enige bent, dat het raar is dat jij twijfelt of dat het vreemd is dat je in deze relatie blijft. Het kan het beste zijn dat je ooit gedaan hebt!

1. Ik kreeg onvoorwaardelijke liefde, en geloofde dat ik dat niet waard was. Als je om wat voor reden dan ook deze overtuiging hebt, is het heel moeilijk om liefde aan te nemen. Je bent gewend om er voor te moeten werken, dingen voor te moeten doen, je aan te passen, te vechten misschien zelfs. Dat is wat vertrouwd voelt. Dus als je dan ineens onvoorwaardelijke liefde krijgt, kan het voelen alsof er iets niet klopt. Alsof er iets niet helemaal goed zit. Iets in je raakt in paniek: ‘dit kan niet kloppen!’ Het kan zijn dat je inderdaad paniek voelt, het kan ook zijn dat je gaat twijfelen aan hoe oprecht zijn liefde is. Ik dacht bijvoorbeeld dat Arjen gewoon een lieve jongen was, en dat hij dit bij elk meisje zou doen. Omdat ik zijn onvoorwaardelijke liefde niet aan kon nemen, zocht ik echt redenen waarom het niet klopte of hij het niet meende. Dat is hoe sterk onze overtuigingen kunnen zijn!
2. Mijn overtuigingen klopten niet. En omdat ze zo sterk zijn, is het zo belangrijk dat je overtuigingen kloppen. Ik was me alleen helemaal niet bewust van mijn overtuigingen, ik dacht dat het gewoon de waarheid was. Je moet het zeker weten als je ‘de ware’ tegenkomt. Je moet superverliefd zijn aan het begin van je relatie, want het wordt alleen maar minder. Je moet niet settelen voor veilig. Het moet wel spannend blijven. Als ik al die overtuigingen had gehouden, was ik sowieso gescheiden, ONGEACHT met wie ik getrouwd was! Je overtuigingen leiden je naar een gelukkige relatie, of naar een ongelukkige relatie. De relatie zelf kan precies hetzelfde zijn, maar jouw ervaring van de relatie is heel anders. [Lees: 33 overtuigingen die kunnen zorgen voor twijfel]
3. Ik had zoveel angst. Faalangst, te mooi om waar te zijn angst, verlatingsangst. En angst voedt twijfel als geen ander. Hoe meer angst er in je systeem zit, hoe meer twijfel je zal hebben. Twijfel is dan een soort manier om om te gaan met die angst, om te dealen met een dreiging die er misschien helemaal niet is. Maar je hebt het gevoel dat je er mee bezig bent, dat je een oplossing aan het vinden bent. Herken je dat?
4. Ik onderdrukte mijn gevoelens. Maar wilde wel heel graag veel voelen. En die twee dingen gaan zooo moeilijk samen. Ik weet nog dat ik dacht: ik wil gewoon verliefdheid voelen, de hele tijd. Maar ondertussen onderdrukte ik verdriet, woede, ongemakkelijkheid, en allerlei andere gevoelens en emoties waar ik niet mee wilde dealen. Jammer genoeg kun je niet bepaalde gevoelens uitkiezen om te voelen, als je ondertussen super bang bent om andere emoties te voelen. Als dat zo is, ga je alles onderdrukken. En je vindt het waarschijnlijk heel eng om de angst helemaal te voelen, omdat je bang bent dat dat betekent dat je het uit moet maken. Right? Dus onderdruk je al je gevoelens. Dan is het echt heel moeilijk om liefde te voelen, en verliefdheid en al die lichte en happy gevoelens waar je zo naar verlangt. Het voelt zo oneerlijk, I know, maar het is zo belangrijk dat je weet hoe gevoelens werken! Anders blijft dat een argument van je twijfel.
5. Hij kwam te dichtbij. En dat zorgde ervoor dat ik wilde wegrennen. Ik was namelijk zo bang dat ik niet goed genoeg was. Dat hoe lief en onvoorwaardelijk hij ook was, hij iets zou vinden in mij dat ervoor zou zorgen dat hij weg zou gaan, of mij zou afwijzen. Ik was me er niet van bewust, maar ik was doodsbang voor zijn afwijzing. Waarom heeft dat dan invloed op twijfel? Als je zo bang bent dat iemand je afwijst, is het veel makkelijker om die ander minder leuk te maken in je hoofd dan om je helemaal kwetsbaar op te stellen. Ik moest echt veel meer van mezelf gaan houden om zijn liefde aan te kunnen nemen en hem dichterbij te laten komen (en dat was het zooo waard!)

Er kunnen nog zoveel meer redenen zijn waarom jij twijfelt aan iemand die misschien wel de ware is. Mijn redenen hoeven niet jouw redenen te zijn, maar ik wil dat je in ieder geval weet dat het niet aan je relatie hoeft te liggen, maar dat je bang bent. Om afgewezen te worden, om verlaten te worden. Twijfel beschermt je dan, helpt je om dat te voorkomen. Denk je. Maar eigenlijk werk het helemaal niet zo, en als je blijft twijfelen ben je alleen maar liefde van je af aan het duwen. Je bent zo veel meer waard dan dat!

De gekmakende gedachten van twijfel in je relatie

Die je misschien herkent

Ik dacht zo lang dat ik de enige was die zo erg twijfelde aan mijn relatie. De enige die deze gedachten had. Maar toen ik twee jaar geleden meiden begon te helpen om van twijfel naar liefde te gaan in hun relatie, realiseerde ik me dat ik niet alleen niet de enige was die twijfelde, maar dat zelfs de gedachten bijna 1 op 1 hetzelfde waren. Freaky! Ik merk nu nog steeds bij de meiden dat het zo helpt om te zien dat twijfel hetzelfde werkt, hoe specifiek en uniek de gedachten ook voelen. De gedachten die je hieronder ziet staan zijn typische twijfelgedachten, en kunnen er gek genoeg juist op wijzen dat je twijfel niets met je relatie te maken heeft (ook al lijken ze zo echt!)

1. Moet ik niet meer voelen?
2. Moet ik hem niet meer missen als hij weg is? Moet ik niet de hele tijd bij hem willen zijn?
3. Mis ik niet iets?
4. Moet ik me niet meer aangetrokken voelen tot hem?
5. Het kan toch niet goed zijn dat ik zoveel twijfel over zijn relatie?

Herken je ze? You are not alone! Er zijn zoveel meiden die precies deze zelfde gedachten hebben, en het hoeft absoluut niet te betekenen dat je het uit moet maken!

Dit is het rondje van gedachten waar je waarschijnlijk inzit. Het lijkt allemaal over gevoel te gaan, maar eigenlijk zijn het allemaal overtuigingen, veroordelingen en angsten!

Maar hoe weet je dan

of de twijfel aan je relatie ligt of niet?

Dat is zo’n logische en goede vraag, en ik wou dat ik daar een heel duidelijk antwoord op had, maar.. dat weet je niet. En dat komt omdat de twijfel zo slim is als jij slim bent. Anders zou het niet werken! Stel je voor dat je zou weten dat de twijfel niet aan je relatie ligt, maar aan jezelf. Dan zou je de twijfel helemaal niet meer serieus nemen, en zou het binnen de kortste keren weg zijn. Maar je twijfel is je aan het beschermen! Tegen pijn, afwijzing, whatever. Dus moet je het wel geloven. Dit is echt de mindfuck van twijfel, en ik kan me zo goed voorstellen dat je denkt: ja hoor Paulien, right. Ik snap het! Het is superfrustrerend en gekmakend, maar ik heb het nu al zo vaak gezien: dat de twijfel ZO echt lijkt en uiteindelijk toch totaal niet aan de relatie blijkt te liggen. Maar om je iets meer houvast te geven: er zijn een paar tekenen waaraan je kunt afleiden dat het niet aan je relatie ligt.

1. Als je merkt dat de twijfel in je relatie juist ook komt op momenten dat het goed gaat, en je eraan denkt om je over te geven aan de relatie.
2. Als je het niet uit wil maken, maar bang bent dat het moet.
3. Als je al hebt gemerkt dat je dit in meerdere relaties hebt, dat het een patroon is.
4. Juist als de twijfel over je relatie echt heel erg is, obsessief haast.
5. Als je de hele tijd je gevoel aan het checken bent: voel ik wel genoeg? Moet ik niet meer voelen?

[Je kunt ook de Twijfelquiz doen, voor nog meer vragen!]

Je hoeft ze niet allemaal te herkennen, en als je er geen enkele herkent betekent het nog steeds niet dat je twijfel wel aan je relatie ligt, maar dit zijn een paar tekenen dat het ’t heel erg waard is om te onderzoeken of de twijfel ook bij jezelf kan liggen. Stel je voor dat je het uitmaakt en de twijfel in een volgende relatie gewoon weer terugkomt? We don’t want that.

Toen ik twijfelde ging ik er volledig vanuit dat de twijfel aan mijn relatie lag. Dat was ook het enige wat ik toen las als ik ging zoeken (wat één van de redenen is dat ik er nu zoveel over schrijf en praat). Maar er was iets in mij dat het niet uit wilde maken. En dat was echt niet heel sterk of overweldigend, en ik heb nog steeds 89.347 keer op het punt gestaan om het wel uit te maken, maar ik wilde daar ook absoluut geen spijt van hebben. Want wat ik me wel vaak realiseerde was dat ik het heel moeilijk vond om zijn liefde aan te nemen. Dat ik daar ongemakkelijk van werd. En natuurlijk gingen mijn gedachten dan naar dat ik hem gewoon niet leuk genoeg vond, maar ik wilde het toch zeker weten. Dus besloot ik om een jaar lang heel hard aan mezelf te werken, om meer van mezelf te gaan houden. Als ik het dan aan het einde van het jaar alsnog uit wilde maken (en ik was suuuper bang dat ik er in dat jaar achter zou komen dat hij het toch niet was), dan kon ik het dan altijd nog doen, maar dan hield ik in ieder geval meer van mezelf. Dus in dat jaar deed ik all the things: alle mogelijke therapieën en oefeningen en dingen die ik tegenkwam die me zouden kunnen helpen. (Sociaal leven was nul, en omdat ik een heel gelimiteerd budget had bereidde ik alle therapie sessies als een madman voor om er zo veel mogelijk uit te halen.) Na dat jaar was de twijfel niet weg (want ik had eigenlijk geen idee wat ik aan het doen was en waar ik nou precies aan moest werken), maar ik merkte wel dat het een stuk minder was, dat ik Arjen zoveel leuker vond en dat ik zijn liefde echt beter kon ontvangen. Dus toen besloot ik door te gaan. Moraal van dit verhaal: je weet niet of de twijfel aan je relatie ligt totdat je bezig gaat de onderliggende dingen los te laten, te helen en te doorbreken. Dat is eigenlijk de enige manier om het echt zeker te weten.

Maar... Ben ik mezelf niet voor de gek aan het houden?

en andere vragen die je bang maken

Ben ik mezelf niet voor de gek aan het houden?

Ik weet dat je jezelf dit afvraagt. Je bent bang dat je jezelf voor de gek aan het houden bent en het eigenlijk uit moet maken en gewoon niet eerlijk bent tegen jezelf. Maar het feit dat je dat denkt, betekent niet dat het zo is! Ik heb deze gedachte ook duizenden keren gehad, en hij bleek niet waar te zijn. Ik geloof niet zo in jezelf voor de gek houden. Je bent ZO veel bezig hiermee, om de relatie van alle kanten te bekijken, hoe houd je jezelf nog voor de gek? Je bent grondiger dan 99% van alle mensen om je heen. Ik weet dat deze vraag voor heel veel angst kan zorgen, maar: wat nou als je jezelf niet voor de gek aan het houden bent? Wat als deze relatie juist heel goed voor je is, maar je het gewoon moeilijk vindt om die aan te nemen? Wat als je eigenlijk juist aanvoelt dat er meer aan de hand is?

Weet ik niet eigenlijk al dat ik het uit moet maken?

Wat als ik denk dat ik diep van binnen toch al weet dat ik het uit moet maken? Dat ‘diep van binnen’ is eng he? Alsof er nog een andere laag is, waar je jezelf niet naar laat kijken, maar waar het antwoord ligt. Ook dit is een typische twijfelgedachte die zoveel angst kan geven. Maar als je echt al had geweten dat je het uit zou moeten maken, had je dat al lang gedaan. Dan was het simpel geweest. Dan was je niet nog maanden in deze twijfel-hel gebleven. Dus nee, je weet het niet. Er is niet nog iets diepers in je, en het is ok om het even niet te weten.

Wat als ik hier nooit uitkom, en altijd blijf twijfelen?

Deze gedachte houdt je ultiem machteloos. Want natuurlijk kom je hieruit. Je bent niet machteloos, je bent niet anders dan al die andere meiden (en jongens) die hier uit zijn gekomen. Je bent niet gedoemd om voor altijd te twijfelen, dat is niemand. Er is zoveel mogelijk. Er zijn zoveel tools en manieren om hier uit te komen. Deze twijfel is geen karakterding van jou. Het wordt veroorzaakt door iets. En als je dat oplost en heelt, stopt de twijfel in je relatie ook. En daar ben je meer dan krachtig genoeg voor, dat ben je helemaal waard en dat is absoluut mogelijk voor jou. Laat je angst je niet iets anders vertellen.

Blijf ik niet alleen omdat ik bang ben om alleen te zijn?

Nog zo’n favoriet van twijfel! Ik blijf alleen omdat ik bang ben om alleen te zijn. Dit is zo’n mindfuck, want hiermee blijf je eigenlijk tegen jezelf zeggen: ik vind hem niet leuk genoeg, maar ik durf het niet uit te maken, dus ik heb het alleen maar aan mezelf te danken dat ik zo ongelukkig en angstig bent. En dat is NIET waar! Je bent zoveel krachtiger dan je denkt, want als dit de enige reden zou zijn, zou je niet al deze vreselijke gedachten en gevoelens zolang aankunnen. Dit kan trouwens ook omslaan naar: ‘Als ik niet bang ben om alleen te zijn maak ik het uit want dan heb ik ‘m niet meer nodig dus blijf ik maar bang want ik wil het niet uitmaken.’ Herken je die? Ah, de heerlijke logica van twijfel..

Hou ik hem niet aan het lijntje?

Nee, dat doe je niet. Je weet het gewoon niet, en dat is ok. Ik weet dat je bang bent om hem pijn te doen, maar je bent dit aan het uitzoeken. Je doet echt je best, en je doet zoveel als je kan.

Wat als je nooit echt verliefd bent geweest?

(not a problem)

Dan kan het zijn dat je in een relatie zit waarin verliefdheid langzaam kan groeien. Maar als je dat niet weet, niet weet dat dat kan, zal je al gaan twijfelen voordat je jezelf de kans geeft om verliefd te worden!

Ik had altijd de volledige overtuiging dat je superverliefd moest zijn aan het begin van je relatie, omdat het daarna alleen maar minder en minder en minder wordt. Als je geluk hebt is er aan het einde van jullie leven samen nog wat liefde over. Totdat.. ik Miep en Bob interviewde. Ik was namelijk zo benieuwd hoe een echt lang en gelukkig huwelijk er uit zag, dat ik na mijn studietijd 100 stellen heb geïnterviewd die langer dan 40 jaar gelukkig getrouwd waren! Miep en Bob waren één van die stellen. Dit is wat Miep zei: ‘Bob kwam aan het begin van ons huwelijk naar me toen en vroeg: Miep, hou je ook van me? En ik zei: Nou, ik weet niet of ik van je hou, maar ik vind het wel heel fijn om met je samen te leven. ‘
Ik wist echt niiiet wat ik hoorde: hoe kon je nou trouwen met iemand waarvan je niet eens wist of je daarvan hield? Maar Miep ging door..
‘En het ging van dat, een warm bad, naar dat ik hem steeds leuker ging vinden. En uiteindelijk werd ik echt verliefd. En nu, 44 jaar later, als ik aan hem denk, voel ik vlinders in mijn hele lichaam.’
What?! Dat is mogelijk? Het is mogelijk om langzaam verliefd te worden en het is mogelijk om na 44 jaar vlinders in je hele lichaam te voelen? Sign. Me. Up!

Miep was niet de enige die dit zei. Ik hoorde keer op keer dat stellen langzaam verliefd werden. Veel van hun zeiden zelfs dat juist doordat het langzaam groeide het maar door bleef groeien! Hoe cool is dat?

Lees dit blog: 5 REDENEN WAAROM LANGZAAM VERLIEFD WORDEN JE UITEINDELIJK GELUKKIGER MAAKT

Is dit alles?

Ben ik niet aan het settelen?

Ergens in mijn twijfel hoorde ik ‘je moet niet settelen’ en ik nam dit zo serieus. Ik dacht dat het betekende dat ik niet moest settelen voor minder dan intense verliefdheid. Ik dacht dat het betekende dat ik niet moest settelen voor minder dan ‘de ware’ en perfectie. Ik dacht dat het betekende dat ik alleen maar magische momenten moest hebben. En dat zorgde ervoor dat ik lekker bleef twijfelen, want perfect was het niet, en magische momenten waren nooit goed genoeg. Nu denk ik hier zo anders over.

Settelen we namelijk daardoor niet voor relaties die ongezond zijn en ons kapot maken, alleen omdat ze ons een intens gevoel van verliefdheid geven? Settelen we daardoor niet voor vechten en worstelen voor een relatie die ons naar beneden haalt omdat het ooit het perfecte plaatje leek? Settelen we daardoor niet voor hoge verwachtingen, waarmee we vooral onszelf constant teleurstellen?

Nee, je moet niet settelen. Maar misschien is ‘niet settelen’ weten wat een gezonde relatie is en jezelf genoeg waard vinden om jezelf dat toe te staan. Misschien is ‘niet settelen’ altijd ervoor zorgen dat je je geluk niet volledig ophangt aan iemand anders maar weten dat je meer dan badass genoeg bent om je geluk uit jezelf te halen. Misschien is ‘niet settelen’ weten wat de skills zijn die nodig zijn om een gelukkige relatie te bouwen, en niet afhankelijk te zijn van valse overtuigingen over hoe relaties zouden moeten zijn.

Niet settelen betekent voor mij nu je eigen kracht terugnemen. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen geluk. Jezelf helen, en precies weten wat een gezonde relatie is en op die gezonde basis een geweldig, rijk, diepgaand liefdesverhaal bouwen waarin jij net zo goed de heldin bent als hij de prins op het witte paard. Je bent zoveel meer waard dan settelen voor niet-realistische romantische idealen die je ongelukkig maken, die je het gevoel geven dat je iets mist en die er voor zorgen dat je alleen maar voor zoveel mogelijk gevoel gaat, zelfs als dat een relatie is die ongezond is en je kapot maakt. You’ve got the power, en dat geeft je een relatie die mooier is dan je je nu kan voorstellen en je gelukkiger maakt dan het gevoel van ‘niet goed genoeg’ je ooit zal maken.

Hoe voelt liefde?

(hele goede vraag!)

Dit is zo’n goede vraag om jezelf te stellen! We gaan er namelijk vaak volledig vanuit dat liefde gelijk staat aan verliefdheid, en aantrekkingskracht. En dat is niet zo. Het vervelende is, dat als je daar in blijft geloven, je altijd teleurgesteld zal zijn. Het zal nooit genoeg zijn. Dat betekent ook niet dat je maar genoegen moet nemen met een ‘saaie’ relatie zonder enige gevoel. Het voelt gewoon anders dan je misschien denkt, maar zoveel rijker en warmer en mooier! Als ik er nu op terugkijk zou ik nooit de gevoelens die ik nu heb voor Arjen in willen ruilen voor wat ik toen dacht hoe liefde voelde. Snap je het nog? Wat ik nu voel is zoveel fijner!

Deze vraag was één van de redenen waarom ik 100 stellen ging interviewen die langer dan veertig jaar gelukkig getrouwd waren. Ik wilde zo graag weten hoe een lang en gelukkig huwelijk eruit zag, hoe je wist of iemand de ware was en hoe liefde ECHT voelt. Niet de Hollywood versie, niet wat we van de media horen, maar hoe het echt is. Ik wilde weten wat ik kon verwachten, en of dat de moeite waard was.

Dit is wat ze zeiden:

En nogmaals: in het begin dacht ik dat dat betekende dat ik iets op moest geven. Dat het saaier zou zijn, en minder. Maar hoe meer ik erover hoorde, en vooral ook de liefde tussen ze zag, hoe meer ik me realiseerde dat juist het idee van eeuwige aantrekkingskracht en altijd intense verliefdheid op een bepaalde manier ook leeg en arm voelden. De intense gevoelens die ik had gehad in eerdere relaties hadden me uiteindelijk echt niet gelukkig gemaakt. En deze stellen vertelden over een diepe, warme, rijke verliefdheid waar ze overduidelijk zo gelukkig van werden. Toen leek dat nog heel ver weg voor mij en wist ik niet hoe het voelde. Nu wel, en het is so much better dan ik me voor had kunnen stellen! Dus je hoeft niet bang te zijn dat je genoegen moet nemen met minder.

Kan liefde op zijn?

(Nope!)

Ik was mega bang dat de liefde op een gegeven moment op kon zijn. Toen ik 16 was gingen de ouders van mijn beste vriendinnetje scheiden, en de reden was volgens haar moeder dat de liefde op was. Dat zorgde er voor dat wij, op de zolderkamer van mijn vriendinnetje, concludeerden dat je dan dus wel heeel erg verliefd moet zijn aan het begin van je relatie, want daarna wordt het minder en blijkbaar kan het op zijn. Dat werd een overtuiging die ervoor zorgde dat ik vond dat ik nooit genoeg voelde. Mijn grootste angst was dat ik na twintig jaar naast Arjen wakker zou worden en het gevoel ineens weg zou zijn. Maar dat is niet hoe het werkt. Gevoel komt en gaat, als eb en vloed. Soms is het er, en soms is het weg. Maar het kan altijd terugkomen, soms nog heftiger dan daarvoor. Ik geloof nu dat liefde nooit op is. Het is er altijd, je kunt alleen de deur dicht doen naar liefde. En je kunt er zelf zoveel aan doen! Als je helemaal geen aandacht besteedt aan je relatie, alleen maar focust op het negatieve en jezelf afsluit is het superlogisch dat je op een gegeven moment niet meer voelt. Er zijn altijd dingen die je kunt doen om de deur weer open te doen naar liefde. Je bent niet afhankelijk, of een slaaf, van je gevoel.

Wat als je niks meer voelt?

(Dat is niet erg)

Dan is dat ok, en dan zegt dat niets over wat je weer kunt gaan voelen. Het kan zijn dat je denkt dat heel veel voelen je een soort zekerheid geeft, een houvast. Dat je je keuze moet baseren op hoeveel je voelt. Dat is ook niet gek, want hoe vaak heb je wel niet gehoord ‘je moet je gevoel volgen’? Maar dat is zo misleidend in relaties. Je gevoel volgen is juist een hele smalle basis om een relatie op te bouwen, omdat je dan volledig afhankelijk bent van je gevoel. En gevoel komt en gaat, dat is nooit constant. Stellen die heel lang en gelukkig bij elkaar zijn zeggen zelfs dat je je gevoel soms juist NIET moet volgen. Het is zo veel makkelijker om gemeen te zijn, je af te sluiten of terug te trekken als die ander iets zegt dat je pijn doet. Maar liefde is een keuze. Een keuze om je open te stellen, kwetsbaar te zijn. Dat is wat je uiteindelijk naar een steeds rijkere en diepere liefde brengt.

Daarnaast: er kunnen zoveel redenen zijn waarom je nu niks voelt. Ze hoeven niks met hem te maken te hebben! Ik weet dat ik mega veel van Arjen hou, en ik voel heel vaak heel veel. Maar als ik gespannen ben, of niet goed voor mezelf heb gezorgd, of moe ben of angstig ben over iets, voel ik geen liefde voor hem. Dat betekent niet dat het er niet is, ik geef er alleen geen ruimte aan. Hoeveel je voelt heeft te maken met een heleboel dingen. Dagelijkse dingen, zoals hoe goed je voor jezelf zorgt, en veel dieperliggende dingen, zoals hoe veilig het voor je voelt om veel te voelen. Soms zijn de dingen die we het liefst willen (zoals veel voelen) de dingen waar we het meest bang voor zijn (want wat als je het bijvoorbeeld dan weer kwijt raakt?). Niks meer voelen hoeft dus echt niks te zeggen over je relatie. Maar als je die overtuiging hebt, is dat de betekenis die je er aan geeft. Ik voel niks = mijn relatie is niet goed. Vervolgens ga je daar op focussen en daar steeds meer waarheid in zien. Dat is hoe gevoel en gedachten werken, maar dat betekent niet dat het ook echt waar is.

En als laatste: gevoel is niet hetzelfde als geluk. Ik realiseerde me dat toen ik een 1 op 1 sessie had met één van de meiden van Is dit ‘m wel, waarin ze me vertelde dat haar vader toen zij jong was verliefd was geworden op een andere vrouw en plotseling weg was gegaan. Naast het feit dat dit een perfect twijfel trauma is (een trauma dat leidt tot twijfel in je relatie nu), dacht ik hoe zonde het is dat we altijd horen dat we ons gevoel moeten volgen. Want haar vader was niet gelukkiger bij die andere vrouw. Sterker nog, hij had vrijwel dezelfde relatie, en liep tegen dezelfde dingen aan. En één van de dingen die het superlieve meisje waar ik naar zat te kijken het meest pijn deed, was het feit dat hij had gezegd dat hij niet gelukkiger was bij zijn nieuwe vrouw, en misschien niet weg had moeten gaan. Heel veel voelen leidt niet per se tot geluk. Je gevoel volgen leidt niet per se tot geluk. Je hoeft dus niet bang te zijn om iets te gaan voelen voor iemand anders. Je hoeft er namelijk niets mee te doen. Je bent geen slaaf van je gevoel, je HOEFT het niet te volgen. Het gaat zo in tegen de overtuiging van de maatschappij, I know. Maar ik zou nooit willen dat je je een slachtoffer voelt. En ik weet dat twijfel erger kan worden als je denkt dat je niet op iemand anders verliefd mag worden, en dus meer MOET voelen voor je vriend. Meer geluk zit vrijwel nooit in een andere relatie (tenzij een relatie super ongezond is, of course. Ik ga altijd uit van gezonde relaties). Het gras is vrijwel nooit groener aan de andere kant. Je intuïtie (Love Source) weet dat, maar je gevoel niet. Je gevoel reageert op oude patronen, triggers, wonden en de overtuigingen die je hebt. Je hebt een bron van liefde in je die rijker is dan alles wat je in een andere relatie denkt te gaan voelen en ervaren. Dat is waar je kracht ligt.

Wanneer moet je het uitmaken?

(als jij het niet uit wil maken hoeft dat nooit)

Als hij je (opzettelijk) pijn doet, stelselmatig vreemd gaat, mishandelt, denigrerend is, je minder laat voelen over jezelf, niet geïnteresseerd in je is. Kortom: als de relatie echt ongezond is, en je zoveel moeite doet om het goed te houden maar het niet lukt.

Maar de kans is groot dat dat niet aan de hand is. Je denkt dat je het uit moet maken als je niet genoeg voelt, hem niet leuk genoeg vindt, niet 100% zeker weet of hij de ware is.

Het belangrijkste hierbij is: je hoeft het NOOOIT uit te maken als je dat niet wil. Er is geen ‘moeten’. Zolang de basis van de relatie gezond is, is er zoveel mogelijk. Je relatie hoeft niet perfect te zijn, hij hoeft niet perfect te zijn, om perfect van hem te kunnen houden. Je afwezigheid van gevoel hoeft niet worden opgelost door een perfectere jongen of relatie te vinden, maar misschien veel meer door te stoppen met je gevoelens onderdrukken, meer van jezelf te houden.

[Wil je weten of jouw twijfel misschien niet aan je relatie ligt? Doe de Twijfelquiz]

Als je merkt dat je superkritisch op hem bent, dingen zoekt die je niet leuk vindt aan hem en tegelijkertijd heel zeker wil weten dat dit hem is, is de kans heel groot dat er iets anders aan de hand is. Dan is het ’t zo waard om dat uit te zoeken, omdat je anders misschien wel iets heel moois weggooit. En ergens voel je dat wel, maar je bent gewoon bang dat het niet genoeg is. Dat je niet genoeg voelt. Dat je hem niet leuk genoeg vindt. Maar een relatie is niet zwart-wit, en jouw beeld van hem is niet de waarheid. Hoe je nu naar hem kijkt zegt niks over hoe je hem kunt zien over 6 maanden, of over 2 jaar. En als je anders naar hem kijkt, voel je je ook volledig anders!

Hoe weet je of iemand de ware is?

(the big question)

The big question. En dit antwoord is misschien een beetje ingewikkeld, maar ik ga er volledig vanuit dat je het aankan 😉

Ik geloof niet dat er IEMAND is die de ware is. Er is niet één magisch persoon die zo perfect bij je past dat je je voor altijd goed zal voelen en nooit zal hoeven dealen met je pijn en oude wonden en triggers en alle andere dingen die je nou eenmaal in een relatie hebt. Ik geloof wel dat er ware relaties zijn. Dat betekent dat als je daar de ruimte voor geeft, je een hele intense, bijzondere, once-in-a-lifetime liefde mee kan maken. Maar dat heeft zoveel minder te maken met precies de juist persoon vinden, dan met hoe jij zelf in die relatie staat. Wat jij wel en niet laat zien, wat je wel en niet heelt, hoe goed jij liefde kunt ontvangen.

[Wil je weten of jouw twijfel misschien niet aan je relatie ligt? Doe de Twijfelquiz] 

Liefde is een reis, een avontuur. En ik geloof niet dat je dat zomaar met iedereen kunt doen, of met de eerste de beste, maar het is ook absoluut niet zo dat er maar één iemand is die perfect bij je past en dat je die moet vinden. Dat is heel erg uitgaan van schaarste, terwijl liefde overvloedig is. Als je een gezonde en fijne basis hebt, van respect en vertrouwen en je vindt elkaar in principe leuk (twijfel kan dat heel ingewikkeld maken, maar als je hem niet leuk zou vinden zou je echt niet blijven met zoveel twijfel) en hij is er voor je en luistert naar je en neemt je serieus, dan is alles mogelijk. Er zijn 10.000 manieren waarop je kunt groeien, waarop je een ‘ware’ relatie kunt creëren. Het is dus niet zo zwart wit als je twijfel je wijsmaakt: dat hij het gewoon niet is en je door moet naar de volgende. Op elk moment zijn er duizenden openingen naar meer liefde. Als je alleen maar denkt aan het uitmaken en dat dat de enige oplossing is, weet je dat je volledig in angst zit. En dat brengt je nooit naar meer liefde.

Grote stappen waar twijfel in je relatie groter wordt

(samenwonen, trouwen, kinderen krijgen)

Er zijn een aantal enorme triggers voor twijfel in ee relatie. Dat betekent nog steeds niet dat de twijfel dan wel aan de relatie ligt! Het betekent alleen dat je angstsysteem aangezet wordt door iets wat er gaat gebeuren. Samenwonen, trouwen, kinderen krijgen. Er zijn verschillende redenen waarom we gaan twijfelen bij deze dingen.

Het zijn grote stappen en we willen dat heeeel graag goed doen. Dus we willen het zeker weten. Dus we gaan onze relatie nog meer onder de loep leggen, en kijken of alles wel perfect is. Omdat we denken dat perfectie ons beschermt (it doesn’t).

Je wil absoluut niet dat je weer moet wegverhuizen, een huis moet verkopen, of moet scheiden. Als je dat zo erg niet wil, moet je het dus 100% zeker weten. Hoe meer je het zeker wil weten, hoe meer je jezelf vast zet. Je voelt niets meer, of nooit genoeg, je sluit je af en je ziet alleen maar negatieve dingen. Je mag een keuze maken gebaseerd op dat het nu gewoon leuk is met elkaar.

Je MOET dit leuk vinden. Oh boy, die verwachtingen. En al je goedbedoelende vrienden en familie helpen ook niet mee: ‘oohh wat leuk, daar zal je wel heel veel zin in hebben!’ 'Ehm nee, eigenlijk ben ik helemaal in de war en superbang'. Het zou zo goed zijn als je dat kon zeggen, maar de maatschappelijke overtuiging is dat je al deze dingen alleen maar leuk moet vinden. En dat is niet zo! Ze zijn allemaal eigenlijk ook best stressvol, en het is echt ok om dat te voelen. Je HOEFT nooit iets te voelen. Het HOEFT niet leuk te zijn. Je hebt nog je hele leven samen om heel veel te voelen, het hoeft niet precies op het moment dat je de sleutels krijgt, een koopcontract tekent of ‘ja’ zegt.

Trouwen

(nooit gedacht dat ik dat zou doen)

Ik had noooit gedacht dat ik zou gaan trouwen met Arjen toen ik zo twijfelde. Ik kon het me gewoon niet voorstellen. Ik dacht dat dat zou betekenen dat ik genoegen zou nemen met weinig voelen en een beetje ongelukkig zijn voor de rest van mijn leven. But it didn’t. Tegen de tijd dat hij me ten huwelijk vroeg was de twijfel vrijwel helemaal weg, en had ik er alleen maar heel veel zin in. En ik ben alleen maar meer gaan voelen en het leuker gaan vinden! Ik heb enorm genoten van de trouwdag (hoewel de twijfel het nog één keer probeerde: je MOET nu de hele dag wel heel erg verliefd zijn! Maar die gedachte liet ik gewoon en ik dacht: nee hoor, ik heb mijn hele leven nog om verliefd te zijn.)

Als je dit filmpje bekijkt hoor en zie je tussen de regels door wel dingen over de periode van twijfel (waar ik toen echt nog helemaal niet over praatte, met niemand. Geen van mijn vrienden wisten eigenlijk dat ik zo getwijfeld had.)

Het is zo mogelijk om te trouwen en helemaal happy te zijn, het maakt niet uit hoe erg je nu twijfelt!

[Lees nog meer verhalen van meiden die uit hun twijfel zijn gekomen]

Zwanger worden

(leek me al helemaal eng)

Als trouwen me al eng leek, leek zwanger worden me dat helemaal. Ik weet nog dat toen ik diep in de twijfel in de relatie zat (ik was 21 en totaaaal niet bezig met baby's) uren bezig kon zijn met me zorgen maken over hoe dat later moest. Want ik zou heel gemeen zijn door alle zwangerschapshormonen, en daar zou Arjen onzeker van worden en dan zouden we alleen maar meer uit elkaar groeien en dan uit elkaar gaan terwijl we een baby hadden. En dat wilde ik echt niet.

Als ik daar nu op terugkijk denk ik: oohh meisje, wat heb je eindeloos veel uren gestopt in iets wat helemaal niet nodig was. Het heeft zo geen zin om je zorgen te maken over dingen die echt nog helemaaal niet aan de orde zijn! En je hebt geen idee hoe je je later gaat voelen.

Want guess what..

Ik ben acht maanden zwanger terwijl ik dit schrijf! En alle dingen (echt ALLE) dingen waar ik me toen zoveel zorgen over maakte en zoveel over twijfelde zijn niet uitgekomen. Arjen is fantastisch (hij is trouwens cidermaker en ik ben hem op die middelste foto aan het helpen, niet aan het drinken! 😉 ), ik voel zoo ontzettend veel liefde voor hem, ik voel m'n zwangerschapshormonen wel maar ben niet gemeen (ik heb zoveel geheeld dat m'n eerste reactie niet meer is om te snauwen en af te sluiten) en ik heb zoveel zin in ons avontuur samen.

Waar je je nu zorgen over maakt kunnen echt volledige non-issues zijn, want je weet nooit hoe je je later gaat voelen!

Tijdsdruk achter twijfel over je relatie

(ik MOET het zeker weten!)

De tijdsdruk die je kan voelen als je ziet dat vrienden om je heen gaan trouwen, samenwonen, huizen kopen en kinderen krijgen kan er voor zorgen dat je de twijfel alleen maar meer vastzet. Je moet het nog zekerder weten, en nu moet je het ook nog heel snel weten. Daardoor ga je in een soort overdrive, en voel je je schuldig als je er niet aan denkt of mee bezig bent of nog stééds geen oplossing hebt. Dit zorgt er alleen maar voor dat je verder af komt van wat je wil: liefde voelen en genieten van je relatie. Het is zoo frustrerend, I know, maar lieverd: leg jezelf die tijdsdruk niet op. Dit is jouw pad, jouw leven. Ik weet dat het ZO veel makkelijker gezegd dan gedaan is. Je blijven focussen op je relatie, je gevoel en wat er niet goed is gaat je er echt niet sneller brengen. Je focussen op de dingen die onder de twijfel en angst liggen en die helen wel.

[Lees de verhalen van meiden die er uit zijn gekomen HIER]

Angsten

(die enorm bij twijfel horen)

Bij twijfel komt angst kijken. Dat kan haast niet anders: angst voedt twijfel. Het kan zich ook uiten in spanning, een ongemakkelijk gevoel of een onbestemd gevoel. Daar zit nog steeds angst onder. Er zijn waarschijnlijk een aantal dingen die je heel bang maken als je nadenkt over de twijfel:

1. Bang om naar intuïtie te luisteren, want wat als die me gaat vertellen dat ik het uit moet maken?
2. Bang dat je er achter gaat komen dat hij het niet is over… x jaar, of nadat je bent gaan samenwonen etc.
3. Bang dat je in de toekomst verliefd wordt op iemand anders of vreemd gaat omdat je nu niet genoeg voelt
4. Bang dat je het uit moet maken, ook al wil je dat eigenlijk niet (maar je weet ook niet of je genoeg voelt)

Deze zijn allemaal zo frustrerend, en zorgen er zo vaak voor dat je IN de twijfel blijft. Als je namelijk niet naar je intuïtie durft te luisteren, denk je dat er nog iets ‘anders’ is dat je een antwoord gaat geven waar je niet omheen kan. Je wil dat dan niet horen, maar bent en blijft de hele tijd bang dat je daarmee jezelf voor de gek aan het houden bent. Wat als dat helemaal niet waar is? Wat als je intuïtie juist hetgene is dat er voor zorgt dat je blijft, ondanks alle angst en twijfel? Er is niet iets dat nog veel dieper ligt en je een antwoord kan geven waar jij echt niet achter staat. Als je je angstig voelt, is het nooit je intuïtie die aan het woord is.

Bang zijn om er achter te komen dat hij het niet is NADAT jullie een grote stap hebben gezet helpt je ook niet, want je kunt niet in de toekomst kijken. Dat zorgt er voor dat je NOG meer zekerheid zoekt in het moment: nog meer wil voelen, nog intenser wil voelen. Allemaal zodat je zeker weer dat je niet het uit moet maken op het moment dat jullie samen een huis hebben, of getrouwd zijn, of kindjes krijgen. Het houdt je in dit moment enorm in de twijfelgreep, en zorgt ervoor dat je er niet uitkomt, want ook al ben je nu happy, een deel van jou probeert je te overtuigen dat je daar niet op kunt vertrouwen en dat je er ‘ineens’ achter kunt komen dat hij het niet is. Je bent dan bang dat je het jezelf kwalijk neemt dat je het eigenlijk altijd wel hebt geweten. Ook dit zijn zulke typische twijfelgedachten! En dit rondje heb ik ook zooo vaak gedacht, en bleek allemaal niet waar te zijn. We zijn nu getrouwd, hebben zelfs een huis laten bouwen en ik ben zwanger. En ik weet steeds zekerder dat Arjen zo de bedoeling is 🙂 Dus het feit dat je hier bang voor bent, betekent niet dat het zo is!

De angst om vreemd te gaan of verliefd te worden op iemand anders in de toekomst maakt je ook zo machteloos in het moment, waardoor je weet dat het een typische twijfelgedachte is die je in de angst houdt. Het maakt je een soort slaaf van je gevoel, alsof je helemaal geen keuze hebt. Heel veel van de meiden die twijfelen hebben de angst om vreemd te gaan, en bij vrijwel niemand is dat gebeurd. En verliefd worden op iemand anders kan gebeuren, maar je hebt nog steeds een keuze! Ik heb in mijn twijfel ook heeel veel gevoeld voor iemand anders, maar uiteindelijk gekozen voor Arjen. Als ik daar nu op terugkijk denk ik dat het een hele fijn vlucht was uit de twijfel-hel, want ik had met die ander geen relatie dus kon ik daar een perfect plaatje van maken en kwam hij niet te dichtbij. Het is dus helemaal niet gek om iets te voelen voor iemand anders (er zijn ook een heleboel leuke mensen op de wereld!), maar je hebt altijd een keuze. En dat betekent niet dat de keuze voor je huidige relatie je minder gelukkig gaat maken. Vaak het tegenovergestelde. Als je hier heel bang voor bent zet je je gevoel heel erg op een voetstuk: alsof je dat altijd moet Maar dat is helemaal niet waar. Jij mag ergens voor kiezen, en dan volgt je gevoel.

Bang zijn dat je het uit MOET maken houdt je ook machteloos (zie je het patroon?). Want wie zegt dat? Van wie of wat MOET je het uitmaken? Jij bepaalt dat! Als jij in deze relatie wil blijven dan kan dat, en dan is er ALTIJD een manier om daar heel gelukkig in te worden (als de relatie gezond is). Als jij het niet uit wil maken, is dat echt nooit nodig. Nooit. Never. Jij bepaalt. En dat betekent niet dat je het zeker moet weten of dat het nu al helemaal goed moet voelen.

Je angstbrein

(zorgt voor de twijfel over je relatie)

Er is dus een deel van je dat je probeert te beschermen, en je daardoor tegelijkertijd machteloos laat voelen. Want alleen als je angstig blijft kun je beschermd worden. Ik noem dat deel het angstbrein, en die wil dat je de hele tijd ‘aan staat’, alert bent, en bezig bent met oplossingen. Als je twijfelt is de kans zo groot dat je angstbrein de hele tijd aanstaat. Je denkt dat je bezig bent met het oplossen van het probleem, en dat je daarna gelukkig kunt zijn, maar eigenlijk is dat niet zo.

Je angstbrein is namelijk helemaal niet bezig met of jij gelukkig bent. Het enige doel is om je te beschermen tegen pijn. En als je angstbrein heel actief is, zoekt het altijd iets om je tegen te beschermen. Daardoor kunt je het gevoel hebben dat er iets mis is, dat er iets niet klopt, zonder dat dat zo is. Je kunt het gevoel hebben dat er iets mis is zonder dat dat zo is. Omdat je angstbrein bezig is zich zorgen te maken, betekent het niet dat er ook echt iets is om je zorgen om te maken.

Hoe vaak heb je wel niet rampscenario’s voorbij laten komen die nooit uitgekomen zijn? Je angstbrein maakt je wijs dat het je helpt om rampen te voorkomen. Maar is dat wel echt zo? Heeft angst, of zorgen maken, je ooit ècht geholpen? Je angstbrein denkt dat je alerter bent, maar uit onderzoek komt dat je juist minder focus hebt als je veel stress voelt. Je hebt deze (psychologische) angst en zorgen niet nodig. Er is ook een realiteit waarin je juist zo in het moment aanwezig bent, dat je intuïtief aanvoelt wat er op elk moment nodig is. Werkt veel beter. Wat je angstbrein je wijsmaakt is niet vaak de waarheid. Soms brengt precies het tegenovergestelde je zoveel verder.

Keuzes die je maakt vanuit angst brengen je nooit dichter bij liefde. Gedachten die voortkomen uit angst brengen je nooit dichter bij liefde. Oplossingen die je bedenkt vanuit angst brengen je nooit dichter bij liefde! Daarom is het zo belangrijk om je angstbrein goed te begrijpen en contact te maken met de bron van liefde in je, die je wel dichter bij liefde brengt.

Relatie-OCD

(als je angstbrein doorslaat)

Tien jaar geleden, toen ik midden in de twijfel zat, bestond deze term nog niet, maar er is zoiets als Relatie OCD. Dwanggedachten over je relatie. Het is absoluut niet gezegd dat je dat sowieso hebt als je dit artikel herkent, want ik geloof dat angst en gedachten er in allerlei gradaties zijn. Maar ik wil dat je weet dat het bestaat.

Wat is R-OCD?

OCD ken je misschien: Obsessive Compulsive Disorder, of Obsessieve Compulsieve Stoornis in het Nederlands. Als je er een vaag beeld van hebt denk je waarschijnlijk aan het lichtknopje 28 keer aan en uit doen voordat je weggaat. Er zijn echter veel meer soorten van OCD, en Relatie-OCD is een vorm waarbij je dwanggedachten hebt die zich vastbijten op je relatie. Relatie-OCD wordt omschreven als een subtype van OCD waarbij een individu ongewilde, intense obsessieve gedachten en twijfels over zijn of haar gevoel over haar partner heeft. Daar kan bij horen dat je constant bezig bent met hoe ‘zeker’ je bent van je partner, en of deze wel de juiste is.

Hoe weet je of je misschien R-OCD hebt?

• De hele tijd je gevoel checken (voel ik wel genoeg?)
• Opzoeken hoe een ‘succesvolle’ relatie er uit zou zien of bevestiging zoeken dat de gedachten die je hebt normaal zijn
• Vergelijken met relaties van vrienden
• Altijd aan het denken over je partners kwaliteiten en uiterlijkheden
• Tijdens seks of intieme momenten van slag raken omdat je passie MOET voelen
• Een eindeloze queeste naar ‘perfecte’ liefde. Deze obsessie zorgt ervoor dat je het juist niet ervaart.
• Regels creëren voor je partner of je relatie. Als hij dit niet doet houdt hij niet van me, en als ik dit niet voel, betekent het dat het niet goed zit.
• Je hebt het gevoel dat je partners wenkbrauwen (of neus, of iets anders kleins) niet goed zijn. Je focust je helemaal op deze flaw en denkt dat je niet de rest van je leven met iemand kan leven die zo is. Je moet op zoek naar iemand die betere wenkbrauwen heeft.

Dit zijn een paar voorbeelden, die niet meteen betekenen dat je R-OCD hebt. Ze zijn bedoeld ter verkenning en herkenning van R-OCD.!

3 subtypes van OCD die met je relatie te maken hebben

Er zijn nog meer subtypes van OCD. Ik dacht op een gegeven moment echt dat ik gek werd. Op het moment dat de twijfels over mijn relatie iets minder werden, leken de gedachten zich vast te bijten op andere dingen.

Een van die dingen was dat ik me afvroeg of ik lesbisch was. Ik was bang dat ik lesbisch was, en dat dat zou betekenen dat ik met een vrouw zou moeten samenleven, terwijl ik dat helemaal niet wilde. Het klinkt bizar (en mega kwetsbaar) als ik het zo opschrijf, maar ik wil niet dat je hiermee zit en denkt dat je de enige bent. Later leerde ik pas dat ook dit een subtype van OCD is: H-OCD, of homoseksualiteit OCD, waarbij je twijfelt aan je geaardheid. Het gebeurt heel vaak dat R-OCD en H-OCD elkaar afwisselen, waarbij de nadruk meestal (niet altijd) ligt op R-OCD.

Het derde subtype van OCD die iets te maken heeft met relaties vond ik echt de moeilijkste, en dat is de angst dat je pedofiel bent. Ook dit heeft een naam: P-OCD. Ik was bang dat ik dat was, en dat ik dus de rest van mijn leven in de gevangenis zou moeten doorbrengen en daardoor niet bij Arjen kon blijven.

Het algemene thema bij alle drie deze types van OCD is dat je bang bent dat je het uit MOET maken. Dat je niet bij je vriend of vriendin mag blijven. En dat is noooit zo. Als jij niet met een vrouw (of man, als je man bent) samen wil leven, dan hoeft dat niet! Als jij het niet uit wil maken, dan hoeft dat niet!

Wat nu?

Wanneer je je herkent in bovenstaande dingen hoeft dat niet 100% te zeggen dat je R-OCD hebt. En als dat al wel zo is, betekent het niet dat je er niet af kan komen (hoewel je dat misschien wel leest op sommige plekken). Achteraf gezien herken ik alles en had ik R-OCD (maar de term bestond toen dus nog niet), maar ik ben er echt, helemaal, 100% afgekomen. Dat is absoluut niet makkelijk, maar wel mogelijk. Er zijn veel meiden die door ‘Is dit ‘m wel?’ heen gaan die R-OCD hebben (ook een heleboel die het niet hebben, of zich er wel in herkennen, maar op een minder heftige manier). Wat ik van hen terug hoor is dat het ze enorm helpt om te begrijpen wat er gebeurt. Daarnaast is er binnen het programma mogelijkheid tot begeleiding van onze huispsycholoog, die gespecialiseerd is in angst, dwang en trauma. Zoveel angst en dwang hebben is vreselijk, maar je kan hier echt uitkomen. We’re here for you, als je ons nodig hebt.

Kijk of 'Is dit 'm wel?' open is

Waarom gaat niet iedereen hier doorheen?

(het voelt zo oneerlijk)

Het kan superoneerlijk voelen dat je om je heen kijkt en vriendinnen ziet die zo makkelijk een fijne relatie hebben, terwijl jij het gevoel hebt dat je gek wordt van je gedachten. Waarom heeft niet iedereen dit? Waarom kan het bij jou niet makkelijk gaan?

I soo get it, en ik wou oprecht dat ik je kon knuffelen. Het is ook kut, en het is ook oneerlijk, maar jammer genoeg hebben sommige van ons (want je bent ECHT niet alleen) veel meer moeite met liefde, relaties, verbinden en angst. Dat kan aan zoveel dingen liggen: oude pijn, wonden, trauma’s, dingen die er zijn gebeurd in je jeugd of vorige relaties. Op een gegeven moment besloot ik dat, hoe moedeloos ik er soms ook van werd, ik mezelf deze vraag niet meer ging stellen en gewoon ging zorgen dat ik ging helen. Dat was uiteindelijk wat me het meeste hielp.

Er zijn meer overeenkomsten door de meiden die hier doorheen gaan. Als ik kijk naar de meiden binnen ‘Is dit ‘m wel?’ zie je vooral hele lieve, empathische meiden die een neiging hebben tot perfectionisme. Iedereen is verschillend, en iedereen gaat dus ook verschillend om met relaties. Het feit dat jij zo ‘grondig’ bent, en het zo graag zeker wil weten is eigenlijk iets heel moois. Niet iedereen heeft dat inderdaad, maar het brengt je ook zulke mooie dingen. Ik voel zoveel liefde voor alle meiden binnen ‘Is dit ‘m wel?’ omdat ik door de chaos en verwarring heen zie hoe mooi en liefdevol ze zijn, ook al hebben ze dat zelf vaak nog niet door. Dat je hier doorheen gaat betekent niet dat je kapot bent, of gebroken, of niet goed genoeg!!

Waarom voelt de twijfel zo echt?

(als het ook niet aan je relatie kan liggen)

Je kunt het je haast niet voorstellen hè? Dat twijfel ook wel eens niet aan je relatie kan liggen. Want het voelt zo ECHT. Je twijfelt ECHT. En dat is ook zo! Je gedachten zijn echt (maar hoeven niet waar te zijn), en je relatie is misschien ook echt niet perfect. Maar het punt is: dat hoeft ook niet. Geen enkele relatie is perfect, en je vriend hoeft ook niet perfect te zijn om perfect van hem te houden.

De twijfel voelt zo echt omdat je het anders gewoon niet meer serieus neemt, en dan werkt het niet meer. Dan kan je angstbrein je niet beschermen. Dus het moet wel echt voelen! Daarom krijg je ook steeds weer nieuwe twijfelgedachten nadat je de vorige hebt ‘opgelost’. Je blijft bezig, en je blijft bang. Vaak heb je één gedachte die je het meeste angst aanjaagt: je gijzelgedachte. Die komt steeds weer terug op het moment dat je angstbrein het gevoel heeft dat het de controle verliest. LEES HIER MEER OVER DE GIJZELGEDACHTE.

Misschien denk je ondertussen dat ik het altijd toch wel heb geweten, maar: ik heb ècht heel vaak gedacht dat het beter was om het uit te maken. Ik dacht dat:

• We niet bij elkaar pasten
• Hij me niet begreep (hij begrijpt me beter dan wie dan ook en laat me helemaal vrij om mezelf te ontwikkelen)
• Hij niet romantisch/attent genoeg was (hij is niet romantisch in de film-zin van het woord, maar hij doet zulke lieve, bedachtzame dingen)
• Hij me niet aan kon en ik iemand nodig had die me op m’n plaats kon zetten (it gebeurt vaak als je in je jeugd het gevoel hebt gekregen dat je ‘te veel’ was. Je bent zoveel meer waard dan dat, je hebt dat niet nodig. Hoe meer je van jezelf houdt hoe meer je dat weet)
• Hij niet ècht van me hield, maar gewoon een lieve jongen was die dit voor elk meisje zou doen.

Mijn twijfel voelde ook mega echt, en ik stond zo ontzettend vaak op het punt om het uit te maken. We hebben ook wel echt aan onze relatie gewerkt (hij werd bijvoorbeeld heel onzeker als ik me afsloot, waardoor ik alleen maar meer ging twijfelen en minder respect had voor hem), maar ik heb vooral aan mezelf gewerkt. Dat maakte het grootste verschil.
Het was niet zo dat ik het altijd ‘ergens wel heb geweten’. Dat geloven zorgt er voor dat je denkt dat jij anders bent dan ik en dat je er dus niet uit kunt komen. En dat houdt je weer machteloos en in de twijfel. Zie je hoe dat werkt?

Je eist liefde

als je het eigenlijk moeilijk vindt om liefde te ontvangen

Er is een groot verschil tussen liefde eisen en liefde ontvangen. Liefde eisen komt vanuit angst, liefde ontvangen komt vanuit vertrouwen. Liefde eisen creëert verwachtingen, en dus teleurstelling. Liefde ontvangen creëert momentjes van intens geluk. Liefde eisen komt vanuit een tekort. Liefde ontvangen vanuit overvloed. Het is niet fout om aan de ‘liefde eisen’ kant te zitten. Het betekent alleen dat er nog wat te helen valt. Wanneer je vooral bezig bent met liefde eisen, denk je dat je niet genoeg liefde krijgt. En dat liefde ontvangen alles op zou lossen. Het tegenstrijdige is dat wanneer je vaak liefde eist, je het juist moeilijk vindt om liefde te ontvangen. De kans is groot dat je het niet herkent, dat het ongemakkelijk voelt en niet oprecht voelt. Dat wat we het liefste willen, is soms wat we het moeilijkste vinden om te ontvangen.

Waarom je je aangetrokken voelt tot onbereikbare jongens

en twijfelt aan goede jongens

Als je je herkent in het liefde eisen gedeelte, kan het ook heel goed zijn dat je een patroon herkent in je aangetrokken voelen tot onbereikbare jongens. Als we namelijk het moeilijk vinden om liefde te ontvangen, kan het zelfs echt onveilig voelen als iemand te dichtbij komt. Dit kan aan allerlei dingen liggen. Bang dat je alsnog afgewezen wordt, niet goed genoeg bent, het niet waard bent. Het is dan soms makkelijker om te vallen op onbereikbare jongens. 1. Omdat het nooit ‘echt’ kan worden. Je kunt eindeloos fantaseren over hoe perfect de relatie is wanneer hij eindelijk… wel commit aan de relatie, wel helemaal voor je gaat, zijn gedrag verandert. Het voelt veilig omdat de kans klein is dat het nooit gaat gebeuren. 2. Je moet werken voor liefde en aandacht. Dat betekent dat jij altijd de controle houdt. Jij bepaalt wanneer jullie dichtbij elkaar komen, door er moeite voor te doen. Door ervoor te vechten en worstelen. Als je niks doet, blijft hij op veilige afstand. Dit gaat natuurlijk allemaal mega onbewust, want je zou jezelf nooit bewust zoveel pijn doen, maar het is wel een patroon wat je misschien herkent van voor deze liefdevolle, veilige relatie.

Gezonde relaties kunnen saai voelen

als je verslaafd bent aan drama

Als je inderdaad een neiging hebt naar drama en verliefd worden op onbereikbare jongens, is de kans heel groot dat een gezonde relatie saai voelt voor je. En als je twijfelt over je relatie, is de kans ook heel groot dat je nu in een gezonde, drama-vrije, liefdevolle relatie zit. Want je mist iets. Je mist spanning, passie, intense gevoelens. En je denkt dat je dat nodig hebt als dit de ware zou zijn. Maar het is niet zo dat spanning, passie en intense gevoelens je uiteindelijk gelukkig maken.

Ga maar na: de jongens waar je dat bij hebt gevoeld, waren dat gelukkige relaties? Waren die warm, rijk, voedend? Of was daar ook heel veel angst en pijn? Dat deze relatie saai voelt hoeft niet te betekenen dat er iets mis is met de relatie, het kan zijn dat er nog wat te helen is in jou. Een gezonde relatie kan namelijk heeeel erg goed gaan voelen. Je hoeft niet in de eeuwige cyclus te blijven zitten van relaties die je eigenlijk pijn doen, maar waar je elke keer naar terug gaat omdat die je af en toe een high geven.

Dat soort relaties zoeken we omdat dat ergens vertrouwd voelt. Het voelt vertrouwd om afgewezen te worden, om aandacht niet waard te zijn, om te moeten werken voor liefde. En het kan dan heel even heel erg goed voelen om wèl de bevestiging te krijgen dat je goed genoeg bent. Dat heeft niets met liefde te maken, maar met oude wonden in jou. Stel je voor dat je dat je hele leven blijft doen. Niet alleen doe je jezelf zoveel pijn, maar je bent ook steeds aan het jagen op een soort illusie van liefde. Het is absoluut mogelijk om een gezonde relatie wel helemaal te kunnen ontvangen, en daar intens van te genieten. Ik zou echt never nooit meer iets anders willen.

Het is ok om niets te voelen

hoe eng dat ook voelt

Het is ok, en veilig, om niks te voelen in je relatie. Je hoeft niet de hele tijd spanning, passie of intense gevoelens te hebben. Of dat nou even is, of een tijdje. Het zegt namelijk NIETS over wat je KUNT gaan voelen.

Ik weet nog dat we op vakantie waren in Engeland, en mochten slapen in een super romantisch groot landhuis met zulke mooie tuinen. Alles was gericht op romantiek, dus ik vond natuurlijk dat ik heel veel MOEST voelen. Maar voelde helemaal niks. Echt helemaal niks. Ik weet nog dat ik dacht: ik zou liever pijn voelen nu dan deze afwezigheid van gevoel. Het was gewoon pijnlijk. Het voelde alsof ik nooit meer iets zou kunnen voelen, alsof mijn vermogen om te voelen kapot was. Weet je hoe je, wanneer je het heeeel koud hebt, denkt dat je het nooit meer ècht warm kan gaan hebben? Ik kon me gewoon niet meer voorstellen hoe ik ooit weer wat kon gaan voelen. De foto hieronder kon ik heel lang niet naar kijken, omdat ik me het moment nog zo goed kon herinneren. Ik lijk vrolijk, maar ik voelde alleen maar intense angst en leegte en weerstand en afkeer. We zouden namelijk gaan slapen, in een soort hemelbed in dat prachtige landhuis. Dat betekende dat ik naast Arjen in bed zou moeten kruipen en dan zou ik heel veel liefde en passie en romantiek moeten voelen. Maar ik voelde niks, en ik wilde niet. En ik dacht: als ik hier al helemaal niks voel, op deze plek, wanneer voel ik het dan wel? Dit kan toch niet goed zijn? Ik voelde me zo alleen, zo machteloos en ten einde raad.

Je weet nooit hoe je je gaat voelen

(over 6 maanden of 5 jaar)

Fast forward naar nu. We zijn getrouwd, wonen in ons droomhuis en ik ben zwanger van een klein meisje. Als ik terugdenk aan Engeland breekt mijn hart een beetje. Ik zou dat meisje op de foto willen vertellen wat er allemaal mogelijk is. Dat het zo ontzettend goed gaat komen. Dat er een hele andere wereld is van liefde. Zoveel rijker, mooier, diepgaander, ontroerender. Dat ze nooit kapot was, en dat ze nog zoveel zou gaan voelen. Dat blijven bij Arjen de beste beslissing is die ze ooit gemaakt heeft, die haar zoveel geeft, elke dag. Dat ze nu gelukkiger is dan ze zich toen ook maar kon voorstellen en dat haar beeld van Arjen volledig veranderd is.

[Wil je weten of jouw twijfel misschien ook niet aan je relatie ligt? Doe de Twijfelquiz]

Je weet nooit hoe je je gaat voelen. Over een half jaar, of over tien jaar. Hoe je je nu voelt zegt echt helemaal niks over wat er mogelijk is. Het is geen voorspeller, en het is geen waarheid. Je kunt hier sterker uitkomen dan je je nu voor kunt stellen, het kan mooier worden dan wat je nu kunt bedenken. Je beeld van liefde kan (en moet misschien wel) helemaal veranderen en je zoveel gelukkiger maken dan het beeld dat je nu hebt. Het hoeft zeker geen tien jaar te duren. Of vijf jaar, zoals de twijfel bij mij duurde. Er zijn nu zoveel manieren, mogelijkheden en strategieën om hieruit te komen.

Je Relatie twijfelstrategie

(werkt 'ie?)

Want laten we heeel even kijken naar je strategie. Twijfel is een bepaalde strategie. Je bent waarschijnlijk al een hele tijd aan het nadenken en een oplossing aan het zoeken. Dus laten we even kijken of het werkt. Beantwoord de volgende vragen:

• Hoe heeft de twijfel je tot nu toe geholpen? Hoe heeft het je dichterbij geluk gebracht? Of zelfs bij een oplossing?
• Hoe ziet je leven er over zes maanden uit als je met deze strategie door blijft gaan?
• Wat voor effect heeft dat op jou, en degenen om je heen? Op je gezondheid, je leven?

Toen ik me realiseerde dat ik eigenlijk al maanden bezig was om de twijfel op te lossen, maar nog helemaal niet verder was gekomen, wist ik dat ik echt iets anders moest doen. Ik kon doorgaan met blijven nadenken, analyseren, me volledig focussen op de relatie. Maar dat had me echt nog helemaal niet verder gebracht. Het gaf me hooguit het gevoel dat ik goed bezig was. Maar als ik er echt eerlijk naar keek, werkte het niet. Ik was moe, op en wilde gewoon wat anders.

In 6 stappen

stoppen met twijfelen

Toen ik merkte dat ik met de twijfel echt niet verder kwam, en alleen maar ongelukkiger werd, besloot ik om iets heel anders te doen. Ik ging er even vanuit dat de twijfel niet aan mijn relatie lag, maar aan mij. Zo voelde dat absoluuuut niet, en mijn angstbrein kwam met 152 tegenwerpingen waarom het wèl aan de relatie lag. Maar I’d been down that road, en ik wilde nu echt wat anders proberen. Als ik het nog steeds niet uit had gemaakt, terwijl ik zo gek werd van mijn twijfel, moest dat een reden hebben.

Dus ik besloot een jaar lang heel hard aan mezelf te werken en alles uit te proberen wat misschien zou kunnen helpen. Om meer van mezelf te houden, om liefde meer aan te kunnen nemen. Het was lastig, want het had met mijn relatie te maken, maar onze relatie was goed, dus ik hoefde niet ‘te leren communiceren’. En ik wilde wel aan mezelf werken, maar het ging wel over mijn relatie. Heel veel dingen werkten niet, en een aantal dingen wel. Twee jaar geleden heb ik die eindelijk opgeschreven, nadat ik veel vragen kreeg over hoe ik uit de twijfel was gekomen. Dit waren de zes stappen:

1. Gedachten begrijpen. Ik leerde alles over hoe mijn gedachten werkten, welke gedachten waar waren en niet, hoe ik wist wat ik serieus moest nemen en waarom twijfel zo echt kon lijken. Dit gaf me zoveel meer macht en grip op mijn gedachten, ik had eindelijk het gevoel dat ik geen slaaf meer was.

2. Gevoel begrijpen. Hoe gedachten en gevoel invloed op elkaar hebben, waarom ik meer wilde voelen maar dat niet lukte, hoe ik wel meer kon voelen. Er waren zoveel dingen die ik niet wist, maar die ervoor zorgden dat ik niet meer zoveel macht gaf aan mijn gevoel, waardoor het grappig genoeg juist meer aanwezig was.

3. Angstbrein begrijpen. Dat deel van me wat soms zo dwingend zei dat ik het uit moest maken. Toen ik eindelijk echt begreep dat het angstbrein me alleen maar wilde beschermen en niet gelukkig wilde maken was het zo veel makkelijker om het te herkennen. En ik leerde zoveel manieren om de onderliggende angst los te laten, waardoor de twijfel niet meer zo gevoed werd.

4. Loslaten. Dit was een hele belangrijke. Ik leerde (eindelijk) tools en technieken om negatieve gevoelens, spanning en gedachten los te laten. Om de oude wonden, pijn en trauma’s die onder die enorme angst zaten te helen. De techniek die me hier het allermeest mee hielp was EFT, de Emotional Freedom Technique, ook wel ‘tapping’ genoemd. Het zag er super vreemd uit, maar ik was desperate, dus ik stond overal voor open. Het veranderde oprecht mijn leven (en dat zeg ik niet licht) en is nog steeds één van de krachtigste technieken die ik ken. Het zorgde er echt voor dat ik zoveel meer liefde kon gaan voelen en ontvangen. (zie het filmpje hieronder voor een uitleg over EFT!)

5. Liefdesmythes. Naast heel hard aan mezelf werken leerde ik heel veel over relaties, liefde en (lange en gelukkige) huwelijken. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk niet zo veel goede voorbeelden had van ECHT gelukkige lange relaties, dus interviewde 100 stellen die langer dan 40 jaar gelukkig getrouwd waren. En ik ging naar Amerika om bij een super ervaren relatie wetenschapper, John Gottman (die al 45 jaar onderzoek doet naar gelukkige huwelijken), te leren wat een huwelijk gelukkig maakt. Als ik al deze dingen niet had gedaan had ik zo ontzettend veel overtuigingen gehad over relaties en liefde die me heel ongelukkig hadden gemaakt, en in de twijfel hadden gehouden. Mega mega dankbaar voor alles wat ik geleerd heb hierin. Het is eigenlijk bizar dat zo weinig mensen dat doen.

6. De bron van liefde in jezelf. Als laatste maakte ik contact met de bron van liefde in mezelf. Die klinkt het meest vaag, en is het misschien ook wel, maar het hielp zo enorm. Weten en voelen dat er zoveel liefde in mij was, en manieren vinden om hulp te vragen aan liefde in plaats van angst zorgde ervoor dat ik zoveel verder kwam dan ik ooit met twijfel was gekomen. Wist je dat je kunt schrijven met die bron van liefde? En dat er dan alleen maar liefdevolle, geruststellende antwoorden komen die je altijd verder helpen naar meer geluk en liefde? I know, it’s awesome.

Uiteindelijk heb ik dit allemaal samengevoegd in het online programma ‘Is dit ‘m wel?’. Ik dacht: als ik hier één iemand mee kan helpen ben ik zo blij, want twijfel is zo kut. Ondertussen zijn er meer dan 500 meiden (en een heel aantal jongens) door het programma heen gegaan en van leven in angst naar leven in liefde gegaan. Dit is wat ik full-time doe en hoewel het een enorme drempel was om over twijfel te gaan praten (want het was niet de leukste tijd van mijn leven, obviously) ben ik wel mega dankbaar als ik zie hoeveel het met de meiden doet. LEES HUN VERHALEN.

Iets houdt je tegen

om de twijfel te doorbreken

Misschien ben je je er nu al bewust van dat je het ergens ook eng vindt om de twijfel te doorbreken. Want:

1. Wat als ik sterker word en dan wil ik het uitmaken?

   Als jij je nu zo kut voelt, zoveel twijfelt en het niet uit wil maken, wil je dat ZEKER niet als je sterker wordt. Je gaat alleen maar meer liefde kunnen ontvangen.

2. Wat als ik me beter voel en het NIET meer uit wil maken? Terwijl dat wel moet?

   Als jij je beter voelt en je wil het niet meer uitmaken, dan hoeft dat niet. Het moet nooit! De stem die dat tegen je zegt brengt je niet dichter naar liefde, maar houdt je in de angst. Er is niks in je dat jou op kan dragen dat je het uit moet maken. En je relatie hoeft niet perfect te zijn: er is zoveel mogelijk, zeker in de liefde.

3. Wat als het bij mij niet werkt?

   Bang zijn dat het bij jou niet werkt zorgt er voor dat je opgeeft voordat je het probeert, en houdt je wederom in de angst. Je bent zoveel krachtiger dan je denkt, je kunt zoveel meer dan je denkt.

4. Is het niet te laat?

   Het is nooit te laat. Er zijn nooit een bepaald aantal gedachten, een bepaald aantal momenten dat je niks voelde, die de grens zijn. Ik heb vijf jaar getwijfeld, er zijn meiden die 20 jaar hebben getwijfeld, en we zijn er allemaal uitgekomen. Het kan ook nooit zo erg zijn dat het te laat is. Ook dit zijn weer allemaal gedachten die ervoor zorgen dat je er niks aan gaat doen en je dus in de angst houden, zie je dat?

5. Wat als het bij mij wel echt aan mijn relatie ligt?

   Wat als dat niet zo is? Hoeveel tijd en energie blijf je dan stoppen in het twijfelen daarover? Dat is wat je nu al heel lang doet, right? En het mag! Ik snap het ook echt. Niemand gaat je vertellen dat je het los moet laten of iets anders moet Maar het is absoluut mogelijk, en de kans echt groot dat het niet aan je relatie ligt. You don’t know until you try.

6. Wat als het bij mij wel mijn intuïtie is?

   Het is niet heel moeilijk om je intuïtie te herkennen, en zodra je heel veel angst voelt bij gedachtes weet je eigenlijk al dat het niet je intuïtie is. De kern blijft: als jij het niet uit wil maken, hoeft dat nooit. Daarnaast: je intuïtie is nooit zo zwart-wit. Die zal nooit zeggen/schreeuwen dat je het uit moet maken en je nooit zo ellendig laten voelen.

Ook bij al deze dingen geldt: ze houden je machteloos. En dat is altijd je angstbrein, en brengt je dus niet dichter bij liefde.

[Lees de verhalen van meiden die ook uit hun twijfel zijn gekomen HIER]

Je bent niet machteloos. Twijfel geeft je de illusie van een keuze, maar geeft je het gevoel dat je geen keuze hebt. Dat je het uit MOET maken, ook als je dat niet wil. Dat is de perfecte manier om je in de angst en twijfel te houden. Daardoor weet je dat het een beschermingsmechanisme is.

Maar je bent niet machteloos, en je GAAT hier uitkomen.