Give yourself some grace!

Heb je last van perfectionisme in je relatie? Wat een valkuil kan zijn bij mensen die in twijfel zitten, is dat je jezelf niet ‘mens’ laat zijn... Je moet perfect zijn van jezelf, je mag geen fouten maken, alles moet kloppen. Ook de dingen uit het verleden. Heftig hé en wat een druk geeft het. En nee, het werkt niet. Maar waarom is dat zo lastig. How does it work?

Een van de manieren om hier mee om te gaan is heel vaak tegen jezelf te zeggen: ‘ik ben mens’. Het is menselijk om fouten te maken, om dingen te doen die niet helemaal fijn voelen, het is menselijk om soms grenzen over te gaan.

Oftewel: je mag lief zijn voor jezelf in de wetenschap dat je mens bent. Je mag gedachten hebben die raar zijn. Je mag gevoelens hebben die niet goed voelen. Je mag leven en genieten in het hier en nu, met alle imperfectie die er is. Je mag helemaal jezelf zijn. Alles wat je wenst en wil mag je nu al ontvangen, precies zoals je nu bent.

Je mag fouten maken 

Je mag fouten maken. Je mag fouten gemaakt hebben. Je bent mens.

Voor je angstbrein is dat SUPERENG om te voelen. Maar het is helemaal ok om fouten te maken. Je bent geen robot. Je bent niet perfect en niet iemand die 0 fouten maakt (en dat is maar goed ook!).

Dit is echt iets wat je over hebt gehouden uit je jeugd. Dit komt niet uit het niets. Waarschijnlijk hebben je ouders, met alle goede bedoelingen, niet toegestaan dat je fouten mocht maken. En ja… zij zijn waarschijnlijk ook zo opgevoed. Daardoor ontstaat er een angst om fouten te maken die je vanuit je jeugd meeneemt naar je volwassen leven. Daar kun je flink veel last van hebben! En dit zie je ook heel veel terug in relatietwijfel.

Dus....

Zeg heel vaak tegen jezelf: ik ben mens.

Bedenk daarbij ook dat je de ‘perfectie’-standaard ook nooit zou opleggen aan een ander. Dus leg die standaard aan jezelf ook niet op 😉

En dit geldt ook voor heel veel andere dingen. Bijvoorbeeld de gedachten die je hebt. Maar ook de gevoelens die je hebt. Het is namelijk zo menselijk om gekke gedachten te hebben, gevoelens te hebben die niet fijn zijn. Alle dingen die we zo hard veroordelen bij onszelf, zijn eigenlijk helemaal normaal. Maar we hebben geleerd in onze opvoeding dat het niet normaal was, omdat we een ouder hadden die ook een bepaalde mate van controle wilde.

Wat als je nog steeds dingen zoekt om je maar niet gelukkig te voelen in je relatie? Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar ja: zo kan het werken! Hoe gek is dat, je verlangt er toch juist naar om gelukkig te zijn? Dat is toch juist wat je wel wil…

Het is dan heel interessant om jezelf af te vragen: stel dat je jezelf nu helemaal gelukkig zou laten zijn. NU. Op dit moment. En precies zoals je bent. Je kunt ook even je ogen dichtdoen als je je dit voorstelt.

Waarom mag dat niet?
Wat zou er dan gebeuren?
Wat zou er dan veranderen?

Ik heb wel een vermoeden 😉

Op het moment dat je wat meer uit de twijfel komt, of de twijfel meer gaat begrijpen (check mijn programma Rust in de Liefde!) kan het zijn dat je angstbrein in paniek raakt. Het gaat als het ware op zoek naar alles wat er ook maar fout gegaan zou kunnen zijn, ooit. Dit alles om honderd procent zeker te weten dat je het goed doet, goed hebt gedaan, je wilt dat volledige clean sheet. Maar dat hoeft niet.

Je mag mens zijn en je bent nu al alle liefde waard!

I love you so much!

Liefs,
Paulien