De relatie tussen grenzen aangeven en twijfel

Als je twijfel wordt getriggerd, gebeurt dat niet zomaar. Soms is het duidelijk, maar het kan ook zijn dat je wat meer moet zoeken naar wat er ‘onder de twijfel’ ligt. Eén van de dingen die twijfel behoorlijk kan triggeren, is als je je grenzen niet goed in de gaten houdt (en deze over gaat!). Daarover vertel ik meer in dit blog!

 Allereerst een vraag: weet je wat ‘jouw plek’ is in deze wereld. Heb je daar een beeld bij? Jij mag er namelijk hélemaal zijn, het is de bedoeling dat je ruimte inneemt in deze wereld. Wat daar ook bij hoort, of in elk geval bij helpt, is dat je je grenzen herkent en aangeeft. Dat is niet alleen heel gezond het is zelfs liefdevol!

Als je niet gewend bent om ‘jouw plek in te nemen’, voor jezelf te zorgen en daarin grenzen en behoeften aan te geven, kan het zijn dat je angstbrein extra ‘aan gaat’. Je angstbrein vindt namelijk altijd manieren om te compenseren dat je je grenzen niet aangeeft en een ervan is bijvoorbeeld dat je je kunt gaan irriteren aan je partner. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren omdat je misschien wel hoopt of verwacht dat je partner jou uit zichzelf aanvoelt in dit stuk. En als dat dan niet zo is, dan valt het stiekem best wel tegen… En kun je in de twijfeltrein terecht komen.

Dus als je ‘ja’ hebt gezegd tegen iets en je wilt het eigenlijk liever niet doen, dan loop je kans dat je daarmee een soort wrok opbouwt. Omdat je eigenlijk had gewild dat je partner had aangevoeld dat je dit niet wilde. Dat is natuurlijk een héle grote omweg en heel ingewikkeld en ook niet helemaal eerlijk naar je partner! Je partner is eigenlijk alleen maar een spiegel, een spiegel van dingen die geheeld mogen worden bij jou.

Elk moment dat jij voorbij je eigen grenzen gaat, blokkeer je op een bepaalde manier de verbinding en de échte liefde omdat er gevoelens kunnen ontwikkelen die de connectie verbreken. En dat is niet wat je wilt. Met andere woorden: grenzen zijn liefdevol. Die kúnnen niet alleen liefdevol zijn, ze zíjn ook liefdevol.

Waar mag jij 'nee' leren zeggen?

Ja, goeie vraag hé! Het is ook best lastig, zeker in het begin van je helingsproces. Doe daarom wat aan verwachtingsmanagement: nu al van jezelf verlangen dat je je grenzen meteen moet kunnen stellen en moet kunnen uiten in het moment, is echt een soort van topsport van jezelf eisen. Dat kan gewoon nog niet; en dat is helemaal OK!

Je mag gaan ontdekken hoe het werkt voor je. En dan word je er steeds beter in!

 Het is soms ook gewoon lastig om vooraf aan te voelen waar je grens of grenzen liggen. Het vergt wat oefening en een soort ‘evaluatie’ met jezelf 😉 Je kunt in gedachten even teruggaan naar de situatie en bedenken wat je had kunnen doen, op dat moment. Dan oefen je eigenlijk in retrospectief hoe je de volgende keer kan reageren. Je herschrijft het daar eigenlijk mee. Dat kan echt heel erg helpen als zoiets zich weer voordoet en dan gaat het steeds meer als natuurlijk gedrag voelen op het moment zelf.

Kiezen voor vriendelijkheid

Ik kan me voorstellen dat je denkt: ik snap je, maar holy f*ck, hoe doe ik dat, die grenzen aangeven?! Dat is doodeng! Hoe zal mijn partner reageren, wordt hij/zij kwaad, val ik dan niet tegen? Allemaal helemaal logisch dat je dat denkt, want het is nieuw gedrag en daardoor ook best wel spannend. Voor zowel jou als je partner. En dat is helemaal OK.

Veel mensen vinden het lastig, zeker in het begin, om de woorden te vinden om een grens te stellen. Of eigenlijk: op een liefdevolle manier grenzen aan te geven en daarin bewust te kiezen voor vriendelijkheid. Want het blijkt dat juist op de momenten dat je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven, dit vaak de momenten zijn dat je gemeen wordt… Maar daarin heb je een keuze: de keuze om vriendelijk te blijven.

Kiezen voor vriendelijkheid wil dus juist niet zeggen dat je altijd maar ‘ja’ zegt en dat je je altijd maar aanpast. Juist niet! Je kan heel goed en duidelijk je grenzen aangeven en zeggen wat je niet wil én vriendelijk blijven. Je hebt op élk moment het recht om ‘nee’ te zeggen, om te zeggen ‘dat wil ik niet’ of ‘dat doe ik niet’. En dat kun je vriendelijk zeggen. Woede, gemeen zijn of kritisch zijn, is nooit nodig om een grens of behoefte aan te geven. Dat kan altijd vriendelijk, 100%.

Niet vergeten: hoe beter je wordt in vriendelijk je grenzen aangeven, hoe minder je de gemeenheid ‘nodig hebt’.

En mensen 'hoeven' die grens niet leuk te vinden 😉 Ze kunnen er alle reacties op hebben. Maar, het is gezond dat die grens gewoon wel gerespecteerd wordt. Als iemand doorgaat, is dat niet OK. En mag je nog een keer de grens aangeven.

Je mag jezelf zijn.
Je mag je behoeften uiten en je grenzen stellen.

Je mag dingen doen en laten vanuit liefde.
Je bent een goed persoon.

Het is gezond om grenzen aan te geven. Het is niet slecht en je hoeft je daar ook niet schuldig over te voelen. Mocht er toch schuldgevoel naar boven komen: laat het er zijn & blijf grenzen stellen. Het schuldgevoel wordt écht steeds minder en dat kan zelfs best snel gaan!

Niemand heeft recht op jouw tijd en energie. En je mag altijd van gedachten veranderen en/of op een onderwerp terugkomen. Daarnaast is het waardevol om die grenzen te stellen omdat je je tijd & energie terugkrijgt (en dat is zó ontzettend belangrijk!)

In het programma Rust in de Liefde & het vervolgprogramma Diepe Heling-Heel je hechtingsstijl komt het stellen van grenzen uitgebreid aan bod.

Je bent alle liefde, tijd & energie waard. Neem je plek maar in!

Veel liefs,
Paulien